Het is weer zover, we zijn weer in Thailand..
We hadden ook dit jaar gekozen voor KLM vanwege de goede service, maar ook vanwege de gunstige prijs. Vanuit Düsseldorf met de Cityhopper naar Schiphol en hierna rechtstreeks naar Bangkok was 60€ goedkoper dan alleen de vlucht vanuit Schiphol.
Bij aankomst in het bekende Baan Thai House werden we gelijk uitgenodigd voor een avondeten in de stad. We zouden River Prawns of rivier garnalen gaan eten. Garnalen kennen we natuurlijk en gambas, de grote exemplaren ook, maar de reuze riviergarnalen hadden we nog nooit gegeten. Het bleek een delicatesse en specialiteit in Ayutthaya te zijn. Op het menu stonden ook gestoomde mosselen, schelpen en calamaris eieren ( ja, eieren…) en saté.
In de stad was nu elke weekend een markt met delicatessen die men normaal tijdens festiviteiten zou vereachten, vergelijkbaar met onze braderie. Op deze plaats zijn we de genoemde reuzeriviergarnalen gaan eten.
Hoe groter hoe duurder. Wij zijn geen echte zeevruchten eters, maar hebben toch alles geprobeerd. De mosselen en schelpen waren niet echt ons ding, maar de garnalen, calamaris eieren (We begrepen gelukkig pas achteraf wat het was…) en natuurlijk de saté smaakte goed.
In ayutthaya zijn we 3 dagen gebleven om te wennen aan de warmte en te herstellen van de jet-lag. We hebben gelijk op de aankomstdag tickets gekocht voor onze treinreis naar Surat Thani, ongeveer 700km van Ayutthaya verwijderd. Een ticket voor een 1ste klas 2 persoons slaapcoupé voor de prijs van 1139 Baht per persoon, ofwel €30,30.
Maar dan moeten we wel nog met de fietsen met de trein naar Bangkok, maar dat ticket hoeven we niet vooraf te kopen.
Tot op heden weet ik niet in welke treinen men een fiets kan meenemen en zodoende is dat een probleem met online boeken.
Zoals op het ticket is te zien, hebben we een plaats gekregen in wagon 11, terwijl de fietsen in wagon 2 moeten. Aangezien de stoptijden van de treinen niet langer dan 1 tot 2 minuten is, het afgeven van de fietsenin wagon 2 (als er plaats is) en het instappen in wagon 11 inclusief de bagage een stressmoment. Maar met de hulp van het Thaisetreinpersoneel is dat tot op heden nog altijd gelukt.
De trein naar Surat Thani vertrekt sowieso vanuit Bangkok, en dat is ook de plaats waar wij opstappen, dus ditmaal waarschijnlijk geen stress.
Voordat we de trein instapten werden we al gevraagd naar ons ticket. Men wou graag weten of we eten voor in de trein wilden bestellen. Men kon kiezen uit verschillende menus voor avondeten en ontbijt voor 180 Baht per persoon. Aangezien we wel iets lusten hebben we beiden besteld. De fietsen hebben we in de eerste wagon afgegeven. Je betaald voor de fiets steeds 90 Baht, onafhankelijk van de afstand.
Rond half acht in de ochtend arriveerden we in Surat Thani, het was al zonnig en warm, en de rit naar het geboekte hotel was ongeveer 12km. We hadden gekozen voor het Evergreen hotel, een budget hotel zonder restaurant, maar met een gratis klein buffet dat de hele dag open was.
Op de hoek van de straat van ons hotel lag een mooie witte tempel, een mooi plaatje met de blauwe lucht op de achtergrond.
In Surat Thani zijn we naar tegen de avond naar het park gelopen, een eilandje in de rivier.
Het tempeltje op de hoek werd nu verlicht en veranderde steeds van kleur. In het park was het druk, er werd veel gesport of gewandeld. Aan de soms water overlopen paden kon men zien dat het hier veel geregend heeft. Ook de waterstand van de rivier was erg hoog.
Na de wandeling door het park enover de avondmarkt en een overheerlijke roti met ei en banaan zijn we weer terugegaan naar het hotel.
Voor de volgende dag hadden we ook al een hotel gevonden en geboekt, maar de weersverwachting zag er niet gunstig uit de komende dagen. In de regio waarwij wilden fietsen zou er veel regen gaan vallen met onweer, geen fijne omstandigheden op de fiets. Na de weersverwachting goed bestudeerd te hebben hebben we besloten om onze reisplannen volledig om te gooien. We besloten om met de trein weer terug naar het noorden te reizen en vandaaruit de oostkust omhoog te fietsen. Waarschijnlijk is in de regio rond Surat Thani het regenseisoen nog niet afgelopen. Dit hadden we niet voorzien.
Het regende toen we de volgende dag opstonden en daarom hebben we ons met een pickup naar het station laten brengen.
De fietsen gingen gemakkelijk in de pickup en de zon liet zich weer even zien.
Voor 200 Baht stonden we even later weer aan het station om terug te rijden naar Chumphon.
De trein naar Chumphon zou pas over 2 uren om 13:23 uur vertrekken, maar door een ongeluk, werd dat pas 3 uren later. Terwijl we zaten te wachten op de trein liet een reiziger zijn tassen onbeheerd achter, waar een zwerfhond dankbaar gebruik van maakte. De treinreis zelf duurde nog eens meer dan 3 uren. Inclusief de wachttijd op de trein hebben daardoor 8 uren op houten banken gezeten en waren blij toen we om half acht ‘s avonds in het Chalicha hotel aankwamen. Een zeer ruime kamer voor 850 Baht en een zwembad.
Het hotel lag maar 1200m van het station verwijderd en na de lange dag waren we blij dat het restaurant open was om iets warms te eten. De weersvoorspelling voor de volgende dag was was slecht, nog altijd regen en zodoende zijn we 2 dagen in dit hotel gebleven.
Hierna klaarde de lucht weer blauw en zijn we over binnenwegen naar een hotel gereden langs de kust, met oceanview. Dit hotel was pas 3 maanden gelden geopend en de manager, een zeer goed Engels sprekende, vriendelijke man heette ons welkom.
Dit hotel was geweldig en het eten super lekker. Men zou het komende jaar nog een zwembad willen maken, maar wij vermoeden dat dan de kamers dubbel zo duur worden. Wij hebben de 1200 Baht voor dit hotel overigens betaald met de credits die wij bij Agoda inmiddels opgebouwd hebben.
We hebben lang gezocht om voor de volgende dag een hotel te vinden dat niet verder dan 40km verwijderd lag, maar het mooiste hotel had bij de booking-sites geen kamers meer vrij. Ik heb toen gebeld en kon toch nog een kamer reserveren.
De volgende ochtend was ik al vroeg uit de veren om een time-lapse te maken vanaf ons balkon. Om 6 uur stond mijn fotoapparaat al te klikken. Jammer dat er toch nog redelijkbewolking was in de ochtend.
Na een heerlijk ontbijt, zijn we naar het Bansaithong Beach resort gereden. Wilma had veel problemen met de heuveltjes op de route maar met een paar duwtjes in de rug hebben we toch de eindstreep gehaald.
Toen we bij het hotel aankwamen was daar een flinke tumult; er werd een bruiloft gevierd en het hotel was nagenoeg volgeboekt. Onze telefonische reservering was echter geslaagd en we krijgen een huisje op steenworp van het strand; Super.
Even na de middag waren de meeste bruiloftsgasten alweer verdwenen en werd het heerlijk rustig…dus genieten van het mooie uitzicht onder het genot van menige Coca Cola Zero. Chillen dus…
Tegen de avond waren we de enige gasten in het hotel en dat zou morgen ook zo zijn. We hadden ervoor gekozen om 2 dagen op deze plek te blijven. Het eten in het hotel was voortreffelijk en een groot zwembad voor ons alleen is natuurlijk heerlijk. We snapten niet waarom dit hotel niet bij Booking.com of Agoda te boeken was, terwijl de score van Booking.com een 8,7 was. Bij navraag van een van de vriendelijke personeelsleden kregen we te horen dat het hotel rond deze tijd gesloten was vanwege de hevige wind vanuit de oceaan. Hierdoor werd veel rommel op het strand geblazen en dan zouden de gasten klagen. Dus daarom tot maart gesloten en alleen geopend voor gasten die boeken via telefoon…wij dus.
Na een korte wandeling en een duik in het zwembad hebben we aangegeven dat we de volgende ochtend vroeg wilden vertrekken en daarom geen ontbijt hoefden. Men zou voor ons lunchboxen maken om morgenvroeg mee te nemen. Sandwiches met tonijnsalada, fruit en 2 pakjes sinasappelsap kregen we het ‘s avonds al aangereikt; wat een geweldige service en vriendelijk personeel, een aanrader!
De volgende ochtend zaten we dus al vroeg op de fiets, maar wij waren niet de enigen die vroeg wakker waren; tjonge wat hebben we last gehad van de vele honden die ons achterna kwamen, dat is echt geen pretje.
We arriveerden rond 11 uur in het Baan Grood Arcadia resort & spa, een oude bekende waar we enkele jaren geleden ook al hebben gelogeerd. Deze lokatie heeft een prachtig zandstrand en rond deze tijd flinke golven aan het strand.
Een bezienswaardigheid in Ban Krut is het paleis op de berg, de Chedi Phakdi Paka, zo’n 4km van ons hotel verwijderd. We zijn hier te voet naartoe gelopen, en bereikten het paleis, doordrenkt van zweet, na 50 minuten lopen (klimmen).
Het was wel de moeite waard, het was er vrijwel uitgestorven, zodat we ongestoord konden fotograferen.
In het Baan Grood Arcadia was het goed vertoeven. Het strand was heerlijk, onder een parasolletje en af en toe afkoelen in de golven van de oceaan. Om eerlijk te zijn, was het een gedwongen keuze om aan het strand te gaan zitten, aangezien de stoelen aan het zwembad al gereserveerd waren met handdoeken ondanks dat er niemand opzat. Ja, ook hier hebben de Europeese slechte gewoontes zich al verspreid.
We hadden voor de volgdende dag een trip van 40km gepland naar een guesthouse langs de highway 4, maar voordat we de highway bereikten werden we zeker 10 keer achterna gezeten door honden, geen prettige ervaring, temeer omdat mijn bamboestok na de eerste paar zwaaien overbrak. Toen we de highway bereikten en we door de vlakke rechte weg flink snelheid hebben kunnen maken, besloten we om direct door te rijden naar Prachuap Khiri Khan. We kozen daar voor het Prachuap Grand hotel, waarschijnlijk het beste in deze stad. En hadden uiteindelijk 70km op onze kilometerteller staan.
Dit bleek zeker uit het ontbijt, want van de honderden keren dat we in een hotel ontbeten hebben, was dit wel het meest uitgebreide en lekkerste wat we hebben gehad (in onze prijsklasse welteverstaan 🙂
Hier moet je vooral niet aan lijnen en calorieën denken… 
Dit is waarschijnlijk de 3de keer dat we in deze stad verblijven en dus al een goede bekende. De meest bekende attractie is de Thamikaram Wohawiran tempel boven op de top van de 200m hoge berg. Het wemelt er van de apen en dat zijn net zo’n vervelende rakkers als de honden langs de weg.
We hebben meermaals de weersverwachtng gechecked, maar de komende dagen werd slecht weer verwacht, er zou namelijk overmorgen veel regen gaan vallen en daarom besloten we om direct door te fietsen naar Hua Hin, in plaats van nog een overnachting in een klein vissersdorp te doen. Dit betekende meer dan 96km fietsen en dus geen tijd voor het heerlijke ontbijt van het Prachuap Grand hotel. We hebben ons daarom lunchboxes laten maken en stonden al om 6 uur gereed voor te vertrekken. Het was nog donker, maar voordat we onze bagage op de fietsen hadden begon het al licht te worden. Rond deze tijd zie je al flinke bedrijvigheid op straat. Bakken, braden, koken en fruit verkopen, nee je hoeft echt niet in een hotel te ontbijten, alles kun je krijgen op straat. We hebben de 96km naar Hua Hin in kleine ettappes afgelegd, met elk kwartier een drinkpauze, en menige stop bij een 7-Eleven, want bij temperaturen van rond de 30 graden is veel drinken het belangrijkste.
Aangezien we 1 dag eerder in Hua Hin arriveerden hadden we voor de eerste dag het Kiang Haad Beach Hua Hin geboekt. een fijn hotel aan de overkant van de weg van het grote Market Village winkelcentrum.
Voordat we de stad bereikten, reden we langs een park waar een rij grote standbeelden stonden, het Rachapakdee park. De standbeelden waren afbeeldingen van de 7 grote koningen van Thailand. Het weer was niet optimaal en we hadden alle bepakking op de fietsen, zodoende alleen een foto gemaakt en gelijk doorgereden naar Hua-Hin.
Tegen de avond hadden we in een restaurant afgesproken met Leo, een goede vriend van ons, die ons in het verleden warm heeft gemaakt voor Thailand en van wie wij de liefde voor Thailand (op de fiets} hebben overgenomen. Het was dit keer dan ook toevallig dat wij rond dezelfde tijd op dezelfde plaats waren. We hadden een erg gezellige avond en natuurlijk heerlijk gegeten.
Het winkelcentrum was al in kerststemming met veel kerstversieringen en duizenden lampjes. Er was live muziek en standjes met heerlijk eten. Jammer dat het de dag erna zeer veel geregend heeft.
De volgende dag geen regen, maar ook geen zon en dus veel bewolking. Mooi weer voor een strandwandeling
We zijn in totaal 3 dagen in Hua Hin gebleven en hebben als het ware gewacht totdat het weer weer beter werd, want fietsen in de regen, daar waren we niet op voorbereid. Het 2de hotel in Hua Hin, was het Smile Hua Hin resort. ondanks de hoge score en prijs, maakte dit hotel zijn hoge recensie in onze ogen niet waar. Het was meer een guesthouse.
Van Hua Hin hebben we een kattesprongetje gemaakt naar Cha-am, een badplaats 27km noordelijk van Hua Hin.
We hebben tijdens onze fietstochten door Thailand enorm veel hotels gezien. Simpele goedkope hotelletjes, maar ook mega complexen. Er zijn veel hotels zonder klanten , maar er worden pal ernaast alweer nieuwe gebouwd. Sommigen worden nooit afgebouwd. Een complex is echter in ons geheugen gebleven. The Energy, een appartementen complex tussen Hua Hin en Cha-am. Waanzin wat hier gebouwd is en nog in aanbouw is. Ik ben benieuwd wie hier allemaal gaat wonen…Iets voor jou?
Aangezien we hier al vaak waren geweest en zeer tevreden waren over het I Calm hotel, hebben wij weer voor dit hotel gekozen. Een mooie kamer met balkon op de 4de verdieping met zeezicht. We zouden ook weer naar het A-roy restaurant gaan, een restaurant waarin tientallen klokken hangen en staan en met heerlijk eten. Eigenlijk hebben we in Cha-am ook niks anders gedaan, gegeten, gewandeld, gezwommen (Wilma althans) en weer gegeten (heerlijke roti met banaan).
We zijn 2 dagen in Cha-am gebleven en hebben hier zeker 20km gelopen langs het strand en naar het restaurant. De volgende ochtend zouden we vertrekken naar Petchaburi, maar het regende pijpenstelen. Tot 12 uur zijn we daarom nog in het hotel gebleven en zijn toen met lichte regen vertrokken naar het 50km verwijderde 2N Guesthouse in Petchaburi. Nat van regen en zweet arriveerden we rond 15 uur bij het guesthouse. We hadden de highway 4 genomen, waardoor we flink konden doorrijden.
Het 2N Guesthouse had 6 kleine kamertjes, waarvan er die dag 5 bezet waren. In de straat van het guesthouse lang op 200m afstand een restaurant waar we tegen de avond gegeten hebben. Aangezien we reeds een paar keren in Phetchaburi geweest zijn, hebben we geen sight-seeing gedaan en zijn in het guesthouse gebleven en met elkaar Wordfeud gespeeld. Het zou de volgende dag zonnig en warm worden en daarom zaten we om 7 uur aan het ontbijt met toast, jam en veel soorten fruit. Gelukkig eens wat anders dan de standaard spiegeleieren, ham, worstjes en gebakken spek.
Na het ontbijt zijn we naar Ratchaburi gereden, naar het Space 59 hotel, 60 km van Phetchaburi. Een mooie rit, lekker zonnetje, maar wel met wind tegen. Ook dit hotel was al een oude bekende voor ons. Dit was tevens onze laatste fietsdag, want we zouden morgen in Ayutthaya moeten arriveren, en omdat dit nog 180km verwijderd ligt, hebben we voor morgen vervoer geregeld. In Ratchaburi is geen taxibedrijf gevestigd, deze moet van Bangkok komen en zodoende kost ons dit ritje 3000 Baht, zeg maar 80 Euro.
Na een dikke 2 uur rijden arriveerden we in het Baan Thai House. De keer hadden we huisjes met een terrasje aan het water gekregen. Lekker ontspannen op het terras en ondertussen tegen elkaar Wordfeud spelen. Dan vliegen de uurtjes en realiseer je je opeens dat dit alweer de laatste dagen van onze vakantie zijn. s’middags zijn we met de fiets naar de stad gereden en hebben op advies van Peng, een Kao Soi soep in een restaurant gegeten. Zo lekker dat ik nog een 2de kom besteld heb.
Op zaterdag zijn we dan samen met Leena, Bu-Nga en Peter naar de stad gereden naar de voorstelling waar het deze vakantie om draaide; Ayutthaya Light & Sound. Het was geweldig! Bu-nga had voor ons perfecte plaatsen uitgezocht. We hadden tickets met Engelse vertaling via hoofdtelefoon, maar het geluid van de koptelefoon was onverstaanbaar door de muziek en de Thaise sprekers uit de luidsprekers. Ondanks dat, was het geweldig om mee te maken.
En na de voorstelling lang gezocht naar een restaurant voor de afsluiting van de avond, het werd deze keer het Krungski River hotel.
Na deze prachtige dag hebben we de volgende dag vooral gerust, gezwommen, gewandeld en genoten van de laatste dag in het Baan Thai House. Ik was tijdens een etentje in een restaurant in Ratchaburi onder de indruk van de achtergrondmuziek en heb met Soundhound gezocht naar de artiest. Schijnbaar een oldie, want de meeste Thais herkenden de liedjes en konden deze zelfs meezingen, maar een CD heb ik nergens kunnen kopen.
Rond 4 uur in de middag zijn we met de fiets naar de jaarmarkt van het Light & Sound festival gereden om de sfeer op de markt nogmaals mee te maken. Het was super druk, we konden slechts voetje voor voetje over de kilometers lange markt lopen. Zeer vermoeiend en zodoende blij na 3 uurjes de drukte weer te kunnen verlaten. Onderstaand enkele indrukken van de vele honderden kraampjes.
De volgende dag was de dag van het afscheid van het BTH. Tijdens het ontbijt kwam Puij naar mij toe met de CD die ik overal tevergeefs had geprobeerd te kopen, zij had deze gisteren voor mij op de avondmarkt gekocht :-). We hadden gisteren te horen gekregen dat de vader van Peng, een van de medewerkers van het BTH, was overleden :-(, zodoende was Peng vandaag niet aanwezig. We werden uitgezwaaid door het personeel en natuurlijk Leena en Bu-Nga. Wat zijn we blij dat we deze lieve mensen hebben leren kennen!
Onze reeds bekende chauffeur ‘Gòh’ heeft ons om 11 uur naar Bangkok gereden, waar we anderhalf uur later arriveerden in ons kleine guesthouse; Wendy House.
We hebben nog enkele uren door Bangkok gelopen tot we uitgeput rond 19 uur aankwamen in het guesthouse. Inpakken en de volgende ochtend op naar het vliegveld…