Onze fietstocht zal starten vanuit Ubon Ratchathani, maar voordat het zover is, hebben we nog enkele dagen en een lange treisreis voor de boeg.
De vlucht naar Bangkok met China Airlines ging vlot en dit jaar was dit in samenwerking met KLM, d.w.z inchecken door KLM personeel en mededelingen in het vliegtuig niet alleen in Engels, Chinees en Thais, maar ook in het Nederlands.
Het was 28 graden en zwaar bewolkt en het had tevoren waarschijnlijk flink geregend.
We arriveerden zeer vroeg in het Baan Thai House in Ayutthaya en mochten daar gelijk aanschuiven aan het ontbijt.
Volgens de dames van het BTH had het de laatste weken bijna elke avond geregend en dat was niet normaal voor deze tijd van het jaar.
Na het ontbijt zijn we naar het station gelopen om onze treintickets te kopen voor de treinreis naar Ubon Ratchathani.
Een 1ste klas slaapcoupe voor 1100 Baht per persoon voor een treinsreis van 560km (van 21:51 uur tot 7:30 uur.)
Maar dat gaat pas zondag gebeuren.
Het Lai Kratong feest wordt vandaag gevierd en zodoende hebben we wederom een kratong gemaakt om deze vanavond op de rivier te laten varen en hiermee alles slechte dat ons komend jaar zou overkomen met het water weg te laten varen, dat is in ieder geval de gedachte hierachter.
Kratongs worden van een in een schijf gesneden bananenplantstam gemaakt, waarbij men deze versiert met bananenbladeren en bloemen en voorziet van een kaarsje en wierookstaafje.
Plastic is taboe voor het maken van een kratong, om vervuiling van het water te voorkomen.
In plaats van de bananenplantstam worden ook in verschillende vormen gegoten en ingekleurde brooddeegfiguren verkocht, welke door vissen gegeten kunnen worden.
Langs de rivier, op het plein waar de avondmarkt wordt gehouden, worden de kratongs te water gelaten. Op dit plein, waar normaal de avondmarkt wordt gehouden, zijn podia gebouwd en worden dansen opgevoerd.
Meisjes in authentieke kleurrijke en met vele schitterende palletjes versierde Thaise kleding voeren op het podium hun ingestudeerde dansje op.
Een jury bepaald uiteindelijk de winnaars.
Wij zijn overigens dit jaar bereikbaar op: 00-66-926318062 (ook whatsapp en sms)
Vandaag hebben wij het Hollandhuis bezocht ofwel Baan Hollanda.
Ayutthaya was namelijk ten tijde van de VOC een belangrijk handelscentrum waar vooral specerijen, leer, tin en kleding verhandeld werden.
In het Baan Hollanda kan men d.m.v videopresentaties en antieke voorwerpen hiervan nogmaals getuige zijn.
Het is een vreemde gewaarwording om zo ver van huis stroopwafels en oranje koffiemokken te kopen en dat op een plaats zo kort bij onze thuishaven in het Baan Thai house.
Baan is overigens de Thaise benaming voor ‘huis’.
Koningin Juliana heeft samen met prins Bernhard en prinses Beatrix in 1967 en later in 2004 ook koningin Beatrix met prins Wilhelm-Alexander, aan Thailand en dus aan koning Bhumiphol (tijdens zijn 60ste regeringsjaar!) een staatsbezoek gebracht.
Dit alles is te zien en te lezen in het Baan Hollanda.
Onze vertrekdag uit het Baan Thai House, hebben we nog goed benut, door een boottocht te maken met een longtail boat rondom het kanaal in Ayutthaya met een bezoek aan 3 tempels.
Tegen de avond hebben we de nachttrein naar Ubon Ratchathani genomen.
In het BTH ontmoette wij een jong stel dat, die, zoals ze zelf zeiden, achter ons in het het vliegtuig hadden gezeten, en die na een overnachting in het BTH een reservering hadden voor de nachttrein naar Chiang Mai, en 1 uurtje eerder dan ons zouden vertrekken vanaf het station in Ayutthaya.
Zij hadden zich echter een uurtje vergist en zodoende was de trein al vertrokken toen ze op het station aankwamen. Gelukkig konden ze nog een 2de klas slaapplaats boeken.
Onze trein arriveerde met 20 minuten vertraging en vertrok rond 22:30 naar Ubon Ratchathani.
De fietsen hadden we vooraf afgegeven en apart betaald (180 Baht) en deze werden door het stationpersoneel in wagon 1 verstouwd.
Zelf zaten we zo’n 200 meter verder in de laatste wagon, no. 15.
Om 8 uur arriveerden we in Ubon en na een kleine 10km fietsen stonden we voor het Excilla hotel dat we enkele dagen geleden via Agoda geboekt hadden.Aangezien dit al de 4de keer is dat we in Ubon zijn, hebben we een hotel aan de noordzijde van de stad gekozen om ook eens deze kant van de stad te verkennen.
Geen byzondere bezienswaardigheden in dit gedeelte van de stad maar we zagen wel dat er een kermis opgebouw was.
Na iets te hebben gegeten zijn we ‘s avonds naar de kermis gegaan.
10 Baht entree pp voor de kermis en aan een centrale kassa kon men de kaartjes voor de attracties krijgen. De enige rug-vriendelijke attractie was het reuzenrad en dus hievoor kaartjes gekocht.
Rugvriendelijk wel, maar Wilma begon me gelijk te wijzen op de vele borgpennen en uitstekende penverbindingen…we hebben deze attractie echter overleefd en genoten van het uitzicht.
De volgende dag zijn we om 6 uur vertrokken naar Sisaket.
Een onbewolkte hemel om deze tijd betekende dat het warm zou worden en wij er goed aan gedaan hadden om zo vroeg te vertrekken voor een rit van 71km.
Om 11 uur arriveerden we in het huisje van het Bannsuanrachawadee Resort in Sisaket.
Mooie bungalows in een botanische tuin en dus een goede keus.
We hadden gelezen dat in Sisaket een aquarium zou zijn en een zeer mooie tempel, van beide hebben we echter niks gezien…
De tempel was te ver weg ( meer dan 10km) en het aquarium was al vroeg gesloten, dus maar een wandeling gemaakt naar het stadspark met daarbij een meertje.
Ook deze wandeling was niet de moeite waard.
Kortom, Sisaket geen toeristentrekpleister.
Deze laatste was echter alleen te eten met een brandblusser naast het tafeltje en aangezien die niet in de buurt te vinden was, heb ik mij achteraf ook maar eenzelfde portie als Wilma besteld.
Zonder ontbijt, maar met enkele tussenstopjes bij de 7 Eleven, reden we de volgende dag naar het Jamjuree resort, een afstand van 71 km.
Nouja, ‘resort’, het waren de bekende Thaise kamertjes zonder raam, zeer eenvoudig, maar wel proper.
In ieder geval een prima slaapplaats en voor 500 Baht mag je dan ook niet meer verwachten.
We hadden voor dit resort gekozen om zodoende de uiteindelijke afstand van 100km van Sisaket naar Surin op te delen in 2 etappes.
Nadat we gedouched hadden kregen we te horen dat men ons een verkeerde kamer had gegeven en na vele keren ‘sorrieee’ zijn we verhuisd naar de VIP kamer, met een ijskast en een raam.
Op de kamer was niks aan te merken, behalve dat vervelende insecten tegen de avond onder de deur door in de kamer kropen.
Wilma heeft er verschillende vermoord, maar een laatste vocht terug en stak wilma in de vinger.
Hierna heb ik het licht uitgemaakt en er niet meer op gelet, Wilma dacht daar anders over.
De volgende ochtend zijn we om 6 uur naar Surin gereden, naar het Martina hotel.
Het was moeilijk om een hotelkamer te vinden in Surin vanwege het feit dat juit dit weekend het jaarlijkse Elephant festival werd gehouden maar van de andere kant, daarom ook veel te doen was in de stad.
We hebben gelijk twee entreekaartjes gekocht voor de Elephant Round-up; een spektakel dat in het stadium werd gehouden en waarbij men kaartjes kon kopen voor 300, 500 en 1000 Baht.
We hebben deze laatste genomen, de zg. VIP kaartjes, waarbij we verzekerd waren van een mooie plaats in de schaduw.
Na de bekende verkoelende douche zijn we richting stadion gefietst om te zien hoe ver dat dit van het hotel verwijderd lag.
Rondom het stadium was al feest, dwz een mengelmoes van kermis en braderie met vele lekkernijen, een highlight voor diegene die niet weet wat allemaal in Thailand te krijgen is.
Bij een stand van het Thaise militair kon men met scherp schieten en zoals te verwachten liet ik dit niet aan mij voorbij gaan.
Ondanks de vele lekkernijen hebben we ons voor de rest kunnen beheersen.
De 2de dag in Surin verbleven we in het Thong tarin hotel, omdat het Martina hotel volgeboekt was.
In het Thong Tarin hotel had men de kamerprijzen verhoogd van 850 naar 2500 Baht, en dat terwijl het hotel net de 850 Baht waard was, maar we geen andere keus hadden.
Om 7:30, na een snel ontbijt in het Marina hotel en fietsritje naar het Thong Tarin hotel, vertrokken we met een busje naar het stadium
Rondom het stadium liepen vele olifanten al in rondjes en werd men aangedrongen om, tegen betaling natuurlijk, de olifanten te voeren met iets lekkers.
Bij de ingang van de tribune en na controle van het ticket, kregen we een doosje met een fruit, cake en een vruchtensapje.
De show die we geboden kregen was fantastisch! Dit hadden we nooit mogen missen!
Na de middag was de voorstelling ten einde en zijn we richting hotel gelopen.
We hadden al voorgenomen om te eten in het hotel, maar er bleek (door het festival in de stad) een buffet te zijn waaraan men voor 500 Baht per persoon kon deelnemen.
Er werden ook dansen opgevoerd in traditionele Thaise kleding en Thaise muziek.
Het eten viel tegen, dwz de keuzemogelijkheden waren beperkt en onze drankjes kwamen na 2 maal bestellen nog niet opdagen.
Onsmakelijk dieptepunt beleefde ik, toen we de volgende ochtend wilden vertrekken en ik voor het ontbijt om 6 uur nog even mijn grote boodschap op het toilet wou achterlaten.
Bij het doorspoelen, uh, spoelde het toilet niet door, maar liep over, inclusief, ja….inderdaad. Zeer zeker geen 4-5 sterren hotel!
Na een laatste check van onze kamer (alles was werkte weer en was schoongemaakt) vertrokken we naar het Thada Chateau hotel in Buriram.
Langs de weg hebben we nog een mooi witte Boedda beeld gefotografeerd en was, buiten de vele rijpe rijstvelden weinig te zien.
Rond 10:30 arriveerden we in het hotel, dat gelijk bij arriveren dit mooie plaatje achterliet.
Het Thada Chateau hotel was geweldig! Het zwembad, het restaurant, en de kinderboerderij-achtige omgeving waren allemaal in een Europeese stijl gebouwd. Tijdens het avondeten en de volgende dag bij het ontbijt begrepen we pas echt dat de eigenaar een perfectionist moet zijn.
Van het het zeer nette Buriram vertrokken we de volgende dag met de bus naar Nakhon Ratchsima.
Enerzijds omdat we volgens onze tijdsplanning anders niet op tijd in Ayutthaya zouden arriveren, anderzijds omdat tussen Buriram en Nakhon Ratchasima (door de Thais meestal ‘Korat’ genoemd) geen fatsoenlijke slaapplaats te vinden was en de afstand van 120km waarschijnlijk geen gunstige impact op Wilma’s rug zouden hebben.
Met de bus kun je overigens prima reizen in Thailand, zelfs met fietsen is dit geen probleem, zoals je op de foto kunt zien.
De reis van 2,5 uren met de bus kost maar 100 Baht pp.
We hadden wel het idee dat de bus iets sneller reed dan toegestaan…
In Korat hadden we gekozen voor het Rom Yen Garden Place, wederom een goede keuze.
Aangezien Korat voor ons een oude bekende was, hebben we de 2 dagen dat we daar verbleven hoofdzakelijk door de winkelstraten en de shopping mall’s gelopen, met als afsluiting en hoogtepunt, een bezoek aan de ‘Save One’ avondmarkt, welke op 8km afstand van ons hotel lag, maar met de tuktuk makkelijk te bereiken was.
Hier hebben we diverse lekkernijen gegeten en heb ik een reeks foto’s gemaakt welke overigens samen met andere foto’s, te zien zijn op Picasa met de link bovenaan de website.
Buitenlanders of ‘Farangs’ hebben we overgens niet of nauwelijks gezien, maar deze streek is ook geheel niet toeristisch.
Op de markten kan men pas zien hoe uitgebreid de Thaise keuken is, gewoonweg kopen en proeven!
Van deze markt moet tevens gezegd worden dat deze extreem netjes is en dus ‘Farang’-vriendelijk.
Op de markten kan men alles kopen; kleding, huishoudelijke apparatuur, wapens, auto en brommer onderdelen, CD’s en DVD’s etc.
Van Nakhon Ratchasima naar Sikhio, was maar 61km en op deze route zouden we nog een zeer mooie tempel tegen gekomen.
Van afstand was de tempel al goed zichtbaar, maar deze lag aan de andere kant van de snelweg.
Nadat we de drukke 8 baans highway waren overgestoken (een kwestie van geduld hebben totdat het verkeer dit toelaat, of voor de oud-gamers gewoon een spelletje ‘Frogger’ spelen)
Aan de andere kant aangekomen hebben we diverse mooie foto’s kunnen maken van dit door Thais druk bezocht complex.
Ons werd ook een gratis maaltijd aangeboden, maar we hebben het gehouden bij het ananas gebak van de 7-Eleven.
Van de buitenkant zag er alles erg mooi en gedetailleerd uit, maar de binnenzijden van de tempelmuren waren nog niet allemaal afgewerkt en zodoende was het ruwe beton nog zichtbaar.
Een kwestie van tijd, gezien er flink wat geld gedonneerd werd, totdat alle wanden met marmer bekleed zijn.
Na bezichtiging van de tempel en een 2de spelletje Frogger, zijn we doorgereden naar Sikhio.
We hadden een hotel bij een waterreservoir geboekt en dit lag zodanig dat men een mooi uitzicht op het meer had, maar hierdoor moesten we wel een bergje op, naar het Suan Muang Porn Resort.
We hadden een villa geboekt, maar dat was alleen de naam die men aan de kleine huisjes had gegeven.
Zoals in de recenties al vermeld was dit hele resort aan renovatie toe, maar voor ons het enige dat in deze omgeving verkrijgbaar was.
Het uitzicht vanuit de huisjes op het meer was inderdaad schitterend en door de vele aangeplante hibiscussen en andere bloemen wemelde het van de vlinders en kleine vogeltjes.
Het eten was heerlijk en de cocktail zorgde ook voor een goede nachtrust op de harde matrassen.
De volgende dag hebben we het ontbijt overgeslagen, omdat dit pas vanaf 8 uur kon en zijn we vertrokken naar het eveneens 61km verwijderde Masi Camp in Muak Lek.
Deze streek is het vakantieoord bij uitstek voor de Thais en dat was ook de merken aan de belachlijk hoge prijzen.
We kozen voor het Masi Camp, ondanks de minder goede recensies omdat dit qua afstandsindeling van onze fietsroute een perfecte ligging had.
De route erheen was erg heuvelachtig, maar hiervan waren wij ons al bewust door de treinreis die wij in tegengestelde richting naar Ubon hadden gemaakt.
We waren de enige gasten in het Masi Camp en dit was niet echt leuk.
Masi Camp was helemaal gebouwd in Western stijl, dus wigwams, postkoetsen en een western stad, maar doordat er geen gasten waren leek het meer op Ghosttown.
We kregen een andere kamer als dat wij geboekt hadden, met de mededeling dat de andere kamers vuil waren. (Zo zag het ook in totaliteit uit…)
Op onze kamer was niet veel aan te merken geweest, wanneer deze een kwart van de prijs had gekost, maar zoals reeds gezegd, in en rondom Muak Lek is alles over-priced.
Tegen de avond hadden we het gevoel dat een beest de balkondeur wou binnendringen, maar via het raam konden we zien dat het een reusachtige vliegende kever was die steeds tegen de deur aan fladderde.
Met uitzondering van een leger rode mieren, hebben we alle ongedierte buiten de kamer kunnen houden.
Even na 7 uur zagen we beweging in de keuken en zaten we gereed voor het ontbijt (overigens prima!)
We zouden na ongeveer 50km een hotel zoeken in de buurt of liefst achter Saraburi, omdat Ayutthaya tever weg lag en we op Google Maps gezien hadden dat ons na Masi Camp flinke heuvels te wachten stonden.
Ik maakte me zodoende al flinke zorgen om Wilma’s rug.
De verassing was echter dat deze heuvels over een afstand van 15km alleen bergaf gingen en zodoende vlogen we over het asfalt en moesten we menig keer in de remmen knijpen.
Tijdens deze afdaling passeerden we de cementfabrieken die we al meerdere malen vanuit de trein vanaf de andere kant hadden gezien.
Voor dit beeld met de tijger knepen we iets harder in de remmen voor een foto.
Langs ons bulderden zware vrachtwagens en roken we de geur van verbrandde remvoeringen van de vrachtautos tijdens het afdalen.
Deze route, highway 2, met vaak 10 rijbanen is de hoofdader naar de Isaan en omdat nu de rijst geoogst werd, passeerden veel volgeladen vrachtwagens in de ruchting van Bangkok.
Na deze afdaling en wind in de rug zijn we blijven fietsen en hadden we nog zoveel energie in onze benen dat we doorgefietst zijn naar Ayutthaya, een trip van 100km onder de brandende zon bij een temperatuur van 34 graden!
We hadden bij aankomst nog energie over, maar de zonnebrandcreme had deze lange rit niet volgehouden en zodoende waren we flink verbrand toen we in Ayutthaya aankwamen.
Aangezien we 1 dag eerder als gepland waren gearriveerd, en we het gevoel hadden dat we moesten afkoelen, hebben we een luxe hotel met zwembad uitgekozen om te herstellen.
Het Classic Cameo serviced apartment & hotel voldeed aan deze eis, een ongelooflijk verschil met de armzalige huisjes waar we de laatste nachten hebben gelogeerd, en dat voor een vrijwel dezelfe prijs.
Tijdens een verfrissende smooty bij Amazon, hebben we dit hotel geboekt en een half uurtje later stonden we al bij de receptie.
Dit hotel, staat momenteel genoteerd als beste hotel dat we ooit gehad hebben en daarmee bedoelen we niet alleen de ruime kamer, maar ook service maaltijden en ontbijt; overheerlijk!
Na het heerlijke ontbijt en een paar honderd meter fietsen stonden we weer voor de ingang van het Baan Thai House en waarna we weer hartelijk ontvangen werden door de dames en de staf van het BTH.
We werden uitgenodigd voor een etentje in nieuw restaurant langs het water.
Hierbij was ook Ratchanee, de oudste zus van Leena en Bu-nga aanwezig alsook Peter, de echtgenoot van Bu-nga, die afgelopen week was gearriveerd vanuit Sydney.
Het was zeer gezellig, het eten was verrukkelijk en de flessen Franse wijn die Peter had meegenomen smaakten voortreffelijk bij de vele Thaise gerechten.
Het aantal Thaise gerechten dat we gegeten hebben is hierdoor weer flink toegenomen, maar doordat we geen enkele naam van een gerecht kennen of hebben onthouden, zal het vrijwel onmogelijk zijn om zelf een dergelijk gerecht in een restaurant te bestellen…
De laatste 3 dagen worden weer doorgebracht in Bangkok.
Om 1 uur stond ‘s middags de taxi gereed en werden we door onze bekende chauffeur ‘Go’ naar het Grand Diamond Suite hotel in de wijk Pratunam gebracht.
We hebben deze keer niet voor een buitenwijk in Bangkok gekozen maar voor het het centrum, met de grote winkelcomplexen en 500m verwijderd van de Skytrain.
Op het programma stonden dan ook dit keer geen bezienswaardigheden maar wat slenteren door de straten met de vele eetkraampjes en door de grote shopping malls zoals Siam, MBK en Pantip Plaza waar men computer spulletjes en foto apparatuur kan kopen.
Maar ook hier was een achteruitgang zichtbaar met voorafgaande jaren.
Vele winkeltjes in Pantip Plaza stonden leeg of probeerden achterhaalde spulletjes nog aan de man te brengen.
In Siam, het winkelcomplex met de dure bekende merken zoals DG, Prada, etc, was alles al in Kerstsfeer.
En tegen de avond werden voor het MBK Muay Thai kickbox wedstrijden gehouden waarbij hoe hoe jonger de leeftijd, deste feller gevochten werd.
Terwijl wij bij de Subway een broodje aten speelde op de achtergrond het ‘Ave Maria’ en werd hierna ‘jingle Bells’ gezongen, hiervan werden we een beetje depri en voelden ons daarom ook meer op ons gemak tussen de drukte van de rumoerige eetstalletjes en bruisend verkeer op straat.
Na vele kilometers te voet te hebben afgelegd en nog veel meer kilometers met de Skytrain is het einde van onze vakantie langzaam in zicht en bereiden we ons voor op de terugreis naar het koude Nederland.