We waren s’middags op 1 maart al tot Frankfurt gekomen. ‘s Ochtends was ik nog bij de huisarts geweest omdat ik al de zoveelste keer een bloedneus had en deze nauwelijks te stelpen was. De huisarts heeft mij een soort lange tampon in mijn neus gedaan (erg onprettig) en zo konden we volgens hem op reis. Maar toen we in de rij van de handbagage controle stonden in Frankfurt, kwam bloed uit mijn andere neusgat en mond en hebben wij de reis ter plaatse gecanceld. Aangezien de medische dienst op het vliegveld na 17 uur al gesloten was, zijn we door een taxi naar de Unikliniek in Frankfurt gereden, waar ik rond 1 uur ‘s nachts met 2 XXL tampons in beide neusgaten uitkwam om in een hotel te overnachten en de volgende dag met de trein naar Köln Hbf zijn gereden waar Remco al op ons wachtte om ons naar huis te brengen,
Op 15 november hebben we alsnog een poging gewaagd om naar Thailand te gaan. De treintickets hadden we maanden van tevoren al geboekt en we zouden weer vliegen vanuit Frankfurt met Thai Airways. Vanuit Aken naar Keulen en van daaruit met de ICE naar Frankfurt. Goed dat we voor vertrek nog even via internet gechecked hadden, want de trein van Aken naar Keulen stond niet meer op de ‘Fahrplan”. Remco heeft ons toen in allerijl naar Keulen gereden en van daaruit liep alles eindelijk goed. Rond 14:00 Thaise tijd zijn wij in Bangkok geland. De bekende visa on arrival kaart hoefden we niet meer in te vullen, dit was afgeschaft. Daarvoor in de plaats werden digitale vingerafdrukken gemaakt.
Na een kledingwissel op het toilet (het was 32 graden en voelde als 39 in Bangkok), heeft een taxi ons naar ons vertrouwde Baan Thai House gebracht, waar Bu-Nga en Leena ons hartelijk begroette.
Btw. Op het vliegveld hadden we een Simkaart met 30 dagen onbeperkt 5G internet gekocht voor 1199 Baht om overal bereikbaar te zijn en via Google Maps te navigeren. Via Whatsapp zijn we echter op ons eigen Nederlandse nummer bereikbaar. Wanneer men mobiel met ons wil bellen, kan dit op nummer +66 – 953154862
We blijven 4 dagen in Baan Thai House en van daaruit zouden we gaan fietsen…
Rond half 11 ‘s avonds begonnen mijn ogen te branden van vermoeidheid en zijn we gaan slapen.
Na een goed ontbijt werden we door Bu-Nga en Leena gevraagd om samen met hun te lunchen in een soeprestaurant en om ‘s avonds met hun te dineren.
We vroegen Oam, de enige medewerkster die we nog kenden van vroeger om het adres van het restaurant van Puij, een medewerkster die vroeger in Baan Thau House werkte en waar we veel contact mee hadden. Zij was tijdens de Corona pandemie ontslagen en was op haarzelf met een klein restaurant begonnen. Oam wees ons het adres aan op Google maps.
Terwijl ik voor onze bungalow nog aan het kijken was hoe ver dat dit was, stond Puij al voor ons. Ze had drakenvrucht en mango’s voor ons meegenomen. Oam had haar al ingeseind dat wij naar haar gevraagd hadden.
Hierna zijn we met de auto naar het soeprestaurant gereden.
Hier kwamen we erachter dat Bu-Nga en Leena ouder waren dan we in gedachte hadden. Bu-Nga was afgelopen maand 70 worden en Leena was 3 jaar jonger dan haar.
Afwachten wat ons ‘s avonds nog te wachten staat tijdens het diner.
Maar voordat het zover was, heb ik eerst beide fietsen van de zolder gehaald en alles geolied.
Van elke fiets was een buitenband aan vervanging toe. Gelukkig hadden we twee banden bij Action gekocht en die meegenomen. Het vervangen was zo gebeurd en na een flinke portie olie werkte weer alles als vanouds. Onze fietsen hadden we al in 2007 gekocht en meegenomen naar Thailand. Alleen de beschermhoes op zolder had de laatste 4 jaren niet doorstaan.
Om 18:30 zijn we naar de balie gelopen om samen met Leena en Bu-Nga ergens iets te gaan eten. Zij waren nog in gesprek met Michael uit Manchester en Lesly, zijn vrouw.
Michael was ook een vaste stamgast van BTH, net zoals ons kwam hij hier al vanaf 2009. Na een gezellig gesprek zijn we naar een restaurant aan het water gereden. We waren hier al vaker geweest. De rode en witte wijn die we meegenomen hadden, wilden ze bewaren tot Peter weer in Ayutthaya was. Dus hadden ze een fles rode wijn van hunzelf meegenomen.
Het was gezellig en de rode wijn bleek de pittige groene curry goed te blussen. Met name de gegrilde varkensschouder was erg lekker.
De thai villa was prachtig, met een terras met ligstoelen waar men een mooi overzicht had en liggend op d matrasjes de ondergaande zon kon zien. We hebben de eerste 4 dagen vooral in Baan Thai House doorgebracht en in deze 4 dagen 2 maal naar het Ayutthaya City Park gereden. 1x met de fiets, de 2de keer met de tuk-tuk. De avond voor vertrek, na het eten, kwam Leena een dikke 2 uur bij ons zitten om over alles en nog wat te praten. Bu-Nga was namelijk met een vriendin naar het noorden gereisd om een waterval te bezichtigen.
De volgende ochtend zijn we na het ontbijt naar het noorden gefietst, naar het Chan Mai Resort. Ondanks het feit dat deze trip maar 35 km was, hadden we veel tegenwind en kwamen we dus niet goed vooruit. Na 10 km had Wilma plotseling een platte band, altijd een tegenslag wanneer je met met temperaturen ver boven de 25 graden onderweg bent. De band maar snel gewisseld en niet geplakt. 
Even voor 12 uur arriveerden we op onze bestemming. We bleken de enige gasten. Het park bestond uit mooie hardhouten huisjes in een omgeving van vijvers en volières met vogels en konijnen. Na het douchen zag ik dat de achterband van Wilma weer plat was. Dan maar weer het achterwiel eruit en band wisselen. Het gat bleek op precies dezelfde plaats te zitten, maar na een lange controle van velg en buitenband konden we niks ontdekken wat e oorzaak was. Dus nu maar eerst 2 banden plakken.
Omdat het restaurant van ons resort op maandag gesloten was, zijn we naar een restaurant gelopen (volgens de eigenaar op zo’n 500m afstand) Het werd uiteindelijk 1,5km omdat het genoemde restaurant ook gesloten was. Toch nog heerlijk gegeten in een visrestaurant.
s’ Avonds bleek de band van Wilma weer lek 🙁 Waarschijnlijk rot door ouderdom. Het was niet mogelijk om ‘s avonds de band nog te wisselen, omdat wijzelf lekgestoken werden door een bataljon steekmuggen en vliegen. We hebben nog lang wakker gelegen omdat we ieder keer dat we de ogen sloten het hoge gezoem van muggen aan ons hoofd hoorden. Ondanks dat we ons gedrenkt hadden in muggenspray, werden we s’ morgens wakker met bulten waar een kameel jaloers op zou zijn… 
We waren al om 7 uur opgestaan om de binnenband te wisselen en omdat we 54km moesten fietsen naar onze bestemming. Om 8 uur zoden wij ons ontbijt krijgen en dit keer bleek dit keer geen geroosterd brood met spiegelei, maar 2 flinke porties pad thai met garnalen. Erg lekker!
De afstand van 54km naar Suphanburi ging goed, doordat we een briesje in de rug hadden. En nog belangrijker, zonder platte band. In Suphanburi hadden we gekozen voor het Songphanburi hotel
Op de weg naar Suphanburi zagen we een groot Boeddhabeeld, we waren daar vele jaren geleden al een keertje heen geweest en lieten het daarom nu links liggen.
Omdat het hotel een mooi zwembad had, en de stad diverse bezienswaardigheden heeft, hebben we 2 dagen in dit hotel geboekt. Het hotel had ongeveer 135 kamers, maar daarvan waren minder dan 5 bezet. Zodoende was het restaurant alleen geopend voor ontbijt. Gelukkig was aan de overkant van het hotel een goed restaurant
We waren ongeveer 10 jaar geleden in Suphanburi geweest, en hebben toen onder andere een Chinese tempel met een gigantisch groot beeld van een draak bezocht.
Een of 2 jaar later is tijdens een festival een enorme hoeveelheid vuurwerk tijdens een festival ontploft en is veel vernield. Dit was zelfs op het NOS nieuws in Nederland.
Maar voordat we naar de Chinese tempel zouden gaan, hebben we eerst de uitzichttoren in het midden van de stad bezocht.
Gelukkig had de uitzichttoren een lift. Voor 30 Bath p[er persoon hadden we een mooi overzicht over Suphanburi.
Het was inmiddels al 32 graden en van de toren naar de Chinese tempel was ongeveer 2km lopen. Maar dat leverde wel mooie plaatjes op.
Omdat we lazen dat de moeder van onze buurvrouw overleden was, heeft Wilma voor haar kaarsen aangestoken in de tempel.
In de stad bevond zich op een kruispunt een groot standbeeld. Als eerbied aan koning Naresuan wordt bij het standbeeld van deze historische koning hanenbeelden geplaatst. De rijkste mensen plaatsen natuurlijk de grootste beelden. Op de beelden staat dan ook de naam van de gulle gever.
Vanuit Suphanburi zijn wij de volgende morgen naar het Pusayapuri hotel in U-Thong gereden. Een nieuw hotel met moderne architectuur. Het hotel had een groot zwembad en dat is natuurlijk fijn bij deze hoge temperaturen.
U-Thong hebben we al vele keren bezocht ondanks dat hier weinig te zien is, maar het ligt wel centraal tussen de grotere steden.
Het Pusayapuri hotel was een prachtig hotel. Wel raar dat zo’n mooi en modern hotel in een omgeving ligt waar eigenlijk weinig te beleven valt. En daarom de prijs voor een dergelijk hotel erg laag is. Zelfs een grote verzameling prachtige en zeker kostbare boeken behoorden tot de inrichting van het hotel.
Vanuit het Pusayapuri hotel zijn we de volgende dag gefietst naar het 54km verwijderde In The Box resort. We hadden het meisje achter de balie eerst laten bellen of dit resort beschikbaar was, omdat we niet via Agoda of Booking.com konden boeken. Het was beschikbaar en we hadden gekozen voor de M kamer (van S/M/L) voor 750 Baht. De rit nar het resort ging gemakkelijk, maar de blaren op mijn kont van het fietsen waren niet erg prettig. We arriveerden rnd 11 uur in het resort. Er was zelfs een klein zwembad. Toen we vroegen waar we onze fietskleren konden ophangen, werd ons aangeboden ze te wassen in de wasmachine. We hebben toen alle vuile kleding afgegeven om te wassen.. Enkele uren later stonden de draagzakken met gewassen kleding voor onze deur. 
Na een duik in het zwembad (dat voor onze kamerdeur lag) zijn wij rond 6 uur naar een restaurant gereden op 3km van het resort. Hier hebben we heerlijk gegeten. De fietslampjes van de Action kwamen op de terugweg goed van pas. Want in het donker over de niet verlichtte highway met de fiets is altijd spannend, en is men blij als men de eindbestemming weer bereikt heeft. Gelukkig zijn we toen geen honden tegengekomen.
De volgende ochtend zijn wij naar Nakhon Pathom gereden naar het Mida Grande Hotel Dhavaravati gereden, zo;n 34km van ons vandaan. Dit stond te boek als een 5 sterren hotel en hadden we voor 2 nachten geboekt
Op weg naar Nakhon Pathom zagen we deze mooie tempel en Boeddha beeld liggen.
Daar aangekomen werden wij al door iemand van het hotel begroet met een welkomstdrankje en kregen een kamer op de 5de verdieping met zicht op het zwembad. Er was een bruiloft in het hotel, dus erg druk.
Lotus winkelcentrum was slechts 2km verwijderd van ons hotel en daar kreeg men altijd heerlijk soep in de food corner. We hebben daar ‘s middags soep gegeten voor omgerekend 1,20 Euro.
Centraal punt in Nakhon Pathom is de Wat Phra Pathom Chedi. Deze lag ook op 2km van ons hotel en zodoende op loopafstand. We hadden deze al meermaals bezocht, maar misschien omdat het weekend was, was om deze Chedi een grote markt opgebouwd met lekkernijen (voor de Thai althans).
Na een uur te schuifelen door de mensenmassa hielden wij het voor gezien en zijn wij doorgelopen naar de Lotus. We hadden uiteindelijk weer 10km gelopen en waren blij dat we ons konden afkoelen in het zwembad van het hotel.
Van Nakhon Pathom ging de rit de volgende ochtend over een afstand van 46km naar Ratchaburi. In deze stad zouden we het Loy Krathong gaan vieren. Dit feest wordt dit jaar gehouden op 27 en 28 november. Door de stad stroomt de Mae Klong rivier, dus de ideale plek voor de krathongs.
Maar na 20km was het weer zover…Wilma’s achterband was weer lek. Waarschijnlijk waren de binnenbanden toch rot na al die jaren, want het gat zat niet op het loopvlak van de band maar aan de zijkant. Gelukkig hadden we al een nieuwe binnenband gekocht, en die dus gewisseld.
We hadden gekozen voor het Napa hotel Ratchaburi, weer een geweldige keus, een grote heldere hoekkamer op de 5de verdieping. Binnen 1km afstand van de Robinson en de Lotus.
Na de douche hebben we eerst een fietswinkel opgezocht om nog 2 binnenbanden te kopen.
Het werden uiteindelijk 2 winkels, omdat het type binnenband met franse ventiel niet overal verkrijgbaar was. En daarna natuurlijk weer naar de foodcorner van de Lotus voor een soepje.
Voordat het donker werd, zijn wij naar de rivier gelopen. Overal waren standjes waar men krathons kon kopen. Lamgs de promenade van de rivier stonden overal eetstandjes en standjes met andere prullaria.
Men had ons verteld dat het feest zou gehouden worden bij de night market. We hadden niet verwacht dat het zo druk was en er zoveel standjes met eten zouden zijn en natuurlijk ontelbare krathongs te koop.
Deze worden gemaakt van een schijf bananenboomstam versierd met bladeren en bloemen en orchideeën of van geschuimd visvoer, zodat de vissen zich hieraan kunnen vermaken. 
Er werd op een platform op de rivier voorstellingen gehouden door in jongens en meiden in authentieke Thaise kostuums. Maar voordat die begonnen met hun dansen werd eerst gepraat, gepraat en gepraat door een man en een vrouw op het podium.
Toen het dansspektakel begonnen was, waren al duizenden krathongs voorbij gedreven waarvan sommigen bleven hangen aan de kabels waarmee het platform verankerd was.
Na 2 uurtjes lopen door de menigte, zijn wij de mensenmassa ontvlucht en naar het hotel gelopen.
DE volgende ochtend dachten we nog veel te zien van het grote feestgebeuren, maar gek genoeg was alles al opgeruimd. Geen enkel kraampje was nog aanwezig. Alleen de honderden kratongs die op een kluitje bij elkaar gedreven waren nog de stille getuigen van gisteren.
Na het drukke feestgebeuren in Ratchaburi hadden we de volgende morgen een lange weg te fietsten naar Phetchaburi, ofwel 62km. Het hotel dat we Phetchaburi gekozen hadden was het WIIN resort, een nieuw resort gebouwd in een witte stijl. Erg modern en met prima voorzieningen. We waren al verschillende keren in Phetchaburi geweest, maar nooit in dit gedeelte van de stad. De bezienswaardigheden in Phetchaburi stonden nog goed in ons geheugen en vanwege de lange fietsrit, hebben we alleen wat gewandeld en mooie plekjes gezocht om iets te eten. De volgende bestemming zou de kust worden, de bekende badplaats Cha-Am. Cha-am ligt 42km verwijderd van Phetchaburi, en met de fiets en na goed doortrappen waren we al rond 11 uur in het I Calm resort. Dit hotel hadden we in onze vakanties al 2 keer bezocht. De kust is altijd een highlight van onze bestemmingen. Het weer was weer prima, wederom rond de 30 graden, maar voor de volgende week waren enkele regenbuien voorspeld, iets dat wij niet konden gebruiken op de fiets. Het I Calm hotel heeft geweldig grote kamers met en balkon met zicht op de zee.
En na een lekkere douche zijn wij langs het bijna 5km lange strand gewandeld.
Het was nog geen weekend en zodoende niet druk. In het weekend wemelt het van de mensen uit de stad die naar het strand komen om te chillen en vis, kreeft, en zeevruchten te eten.
Aangezien ons favoriete restaurant gesloten was, hebben we gegeten in het Anantachai guesthouse. Het guesthouse waar ik met Leo in 2006, tijdens mijn eerste fietservaring in Thailand, gelogeerd heb en ook met Wilma in 2007 overnacht heb, nu alweer 16 jaar geleden…
Voor een volledige maaltijd hadden we ‘s avonds geen zin meer, maar welk voor een lekker zoete snack, roti, met ei en banaan, heerlijk!
Het Arroy restaurant was de dag erna gelukkig wel geopend en de jongen met de roti hebben we ook ‘s avonds gevonden. Overdag heeft Wilma vooral in het zwembad doorgebracht, en ik met mijn laptop langs de kant, genietend van verse ananas die ik aan een karretje langs de weg gekocht had.
Op slechts 25km afstand van Cha-am, ligt Hua Hin. Hier hadden we een kamer in het Seamira house gehuurd voor 7 dagen, aangezien er kans was dat het de komende week zou regenen. Fietsen met regen leek ons niet veilig en lekker chillen zonder elke dag fietstassen in te pakken leek ons ook mooi. Na het lekkere ontbijt in het I Calm resort zijn wij rond 10 uur vertrokken naar Hua Hin.
In Hua Hin zouden we 7 dagen b lijven en dus hebben we een mooi hotel uitgekozen n=met een ruime kamer, kitchenette en balkon.
Cha-am was een rustig stadje in vergelijk met Hua Hin, waar het wemelt van de toeristen.
Op 10 minuten lopen bevind zich een groot winkelcentrum en ook het treinstation is slechts 15min van ons vandaan.
In het winkelcentrum zoeken we meestal der food market of corner op omdat men daar authentieke Thaise gerechten voor weinig geld en goede hygiënische omstandigheden kan eten.
Het oude station van Hua Hin en en iconische kleine houten station zal over een paar jaar plaats maken voor het nieuwe station van de high speed train. Thailand is bezig om naar alle windrichtingen een hogesnelheidstrein aan te leggen vanuit Kunming in China tot naar Maleisië.
De hogesnelheidstreinlijn van Bangkok naar Kunming in China zou in 2028 gereed zijn.
Op de foto’s ziet men het oude en het nieuwe station, die laatste is natuurlijk nog niet in gebruik.
In het verleden waren softdrugs in Thailand streng verboden. Dit is momenteel niet meer het geval, waardoor men op markten behalve de bekende souvenirs ook marihuana kan kopen.
Zelfs in de stad zijn coffeeshops te vinden. We hebben wel vernomen dat de verkoop zodanig geëxplodeerd was, dat men nu bezig is om e.e.a. aan banden te leggen.
Wie naar het programma “B&B vol liefde” heeft gekeken, heeft beslist de B&B houder Martijn gezien die in Hua Hin een B&B heeft, oftewel een guest house. Dit ligt in de buurt van het station en zodoende kwamen wij hier langs en hebben een foto genomen. Er was vrijwel niemand en voor de prijs van omgerekend 18 Euro kan men ook weinig verwachten.
Wij kunnen ons voorstellen dat vrouwen die hier na een reis van 10.000km naartoe gereisd zijn niet gecharmeerd zijn van de lokatie…
Daarentegen was ons hotel echt een geweldige plek om te verblijven!
Vanuit ons balkon hadden we een mooi overzicht over Hua Hin en de nog niet in gebruik genomen hoge snelheid treinlijn.
Op ongeveer 400 meter van ons hotel was ‘s avonds live muziek en een gigantisch aanbod aan restaurants.
In Cha-am kon men ver het kilometers lange strand lopen, maar in Hua Hin is dit moeilijk omdat slechts kleine stukjes strand vrij toegankelijk zijn, doordat er zoveel hotels liggen met privé strand of doordat er vrijwel geen zand is, maar alleen water en een waterkering.
Op de plaatsen waar men wel op het strand komt, wordt bij genoeg wind gekitesurft. 
Na 17 uur kan men op verschillende plaatsen in Hua- Hin terecht op de night markets. Daar kan men natuurlijk ook terecht voor vis, zeevruchten of andere lekkernijen uit de zee, welke ter plaatse geroosterd of gebakken worden. 
De dagen in Hua Hin vliegen om. Een wandeling door de stad een drankje hier en daar, een bezoekje aan het winkelcentrum en een wandeling over het strand.
De fietsen hebben wij niet meer aangeraakt en staan in de kelder van ons hotel.
Op woensdag hebben we al een minibus geregeld, die ons en de fietsen op zaterdagochtend zou oppikken en naar Ayutthaya brengen. Dit voor 3200 Baht ofwel 85 Euro.
Aangezien ik geen echte strandliefhebber ben ben ik op het droge gebleven en is Wilma de zee ingedoken. Het water was warmer dan het water in het zwembad van ons hotel.
We hebben een lange afstand over het strand gelopen en de kite-surfers bekeken. Het was iets wind en deze konden hierdoor spectaculaire sprongen maken.
(btw. door op de hotelnamen te klikken, kun je alle gegevens en foto’s van de hotels zien…)
Op de laatste dag in Hua Hin, hadden we besloten toch nog iets actiefs te toen en zijn de berg opgelopen die we vanuit onze hotelkamer konden zien. Het zou een mooi uitzicht bieden over Hua Hin. Zeiknat van het zweet kwamen we na een dik uur bovenop de berg aan en hebben daar een mooi panorama gemaakt. De weg naar boven was zeer stijl, zelfs te voet was het moeilijk, maar de Thaise brommertjes raceten daar zonder problemen met 2 personen naar boven.
In het midden op de foto ziet men ons hotel, het Seamira house waar we op de 6de etage verbleven. Boven op de berg wemelde het van de apen.
Zaterdagochtend stond precies op 9:30 uur de minibus gereed om ons naar Ayutthaya te brengen, een rit van bijna viereneenhalf uur. De fietsen pasten precies achterin en we hadden zelf een zee van ruimte. Om half 3 arriveerden we in het Baan Thai House.
We waren net te laat voor de lunch, maar dat was geen probleem, er werden toch nog 2 tonijnsalades voor ons gemaakt. Tevens werden wij uitgenodigd voor het avondeten op maandag, de dag voor ons vertrek naar Bangkok.
Het was weekend en zodoende zijn wij tegen de avond naar de Ayutthaya night market gelopen.
Deze was vooral gericht op eten en toeristen. Na een uurtje hielden wij het voor gezien en hebben wij ons naar een grote weekendmarkt buiten de stad laten brengen met een tuk tuk. De tuk tuk chauffeur heeft daar anderhalf uur op ons gewacht en ons daarna naar het Baan Thai house gebracht, waar we nog een hapje hebben gegeten. Op wat gebakken zoetigheid na, laten we het eten op de avondmarkt over aan de Thais…
We kregen een melding via Messenger dat Puij ook op de night market was maar die hebben we dus misgelopen.
Op maandag hebben we vooral door het shopping centrum gelopen om produkten voor Thais eten te kopen die in Nederland vrijwel niet te krijgen zijn. Tevens hadden we Puij gebeld of ze zin en tijd had om met ons te lunchen. Uiteindelijk lukte dat en zijn we ‘s middags met de fiets naar het restaurant gereden waar Puij al op ons zat te wachten.
Daarna weer terug naar het BHT om wat te zwemmen en rond half zes kwam Bu-Nga al naar ons toe om te vragen of wij wat eerder wilden gaan uit eten omdat we dan de zonsondergang aan de rivier konden meemaken.
Het werd het restaurant van een exclusief hotel aan de rivier. Het was een geslaagde avond met heerlijk eten en een fles witte wijn die wij voor hun hadden meegenomen. Na het eten kregen we nog van hun een cadeautje… Een borduurde draagtas voor Wilma en voor ons beiden een T-shirt.
De volgende dag zijn wij om 11:30 met de taxi vertrokken naar Bangkok.
Maar niet voordat we afscheid genomen hadden van de staff van het BTH en natuurlijk Leena en Bu-Nga, die ons verblijf in het BTH weer bijzonder hadden gemaakt.
Onze taxichauffeur was een bekende voor ons, namelijk ‘Go’ die ons ook in voorgaande jaren steeds overal heen gereden had.
Hij spreekt goed Engels en en doordat we veel te vertellen hadden, waren we vlug in het drukke gedeelte van Bangkok waar we het Top High Airport Link hotel geboekt hadden.
Een kleine schone kamer met een piepkleine badkamer, maar met goede airco en het belangrijkste, op 5 minuten loopafstand van de Airport Link.
We waren maar 1 dag in Bangkok, maar hebben toch vele kilometers afgelegd, vooral in het MBK shopping center.
Natuurlijk was Bangkok al in de kerstsfeer.
De defecte Apple watch en ook de iPad van Wilma, waar het scherm van gebarsten was, hebben we niet gerepareerd gekregen. Daarentegen hebben we wel de vrijwel nergens verkrijgbare khao soi soep curry pasta kunnen kopen bij de Lotus’s in Bangkok. Dan maar gelijk 12 pakjes gekocht.
En dan de volgende dag gelijk om 8 uur met de tuk tuk service van het hotel naar de Airport Link en een klein halfuurtje later stonden we al op het vliegveld. We hadden genoeg tijd op het vliegveld want onze vlucht was pas om 12:40 uur. Na een 12 1/2 durende vlucht arriveerden we 10 minuten later dan gepland in Frankfurt en hadden wij 90 minuten ingepland tot de ICE trein.
Op het vliegveld in Frankfurt ging alles prima totdat we aan de bagageband kwamen. We hebben daar meer dan een uur gewacht op onze bagage en zouden de ICE trein gemist hebben als deze niet ook 10 minuten vertraging had. Zeer vermoeid arriveerden we op het station in Aken, waar Remco al met de auto op ons stond te wachten.
Eind goed al goed…. We hebben weer een fantastische vakantie gehad, die ondanks dat het 4 weken waren, is omgevlogen.