Deze vakantie wordt weer een vakantie op de fiets.
Tijdens onze vakantie in Myanmar waren de te overbruggen afstanden tussen de diverse plaatsen te ver om dit met de fiets te doen.
Ditmaal gaat de reis weer richting de Isaan, onze favoriete bestemming in Thailand. in de Isaan ligt een kleine stad genaamd Chaiyaphum, een plaats die we enkele jaren geleden al bezocht hebben en waarbij we juist op het moment arriveerden toen er een jaarlijks festival gaande was. Die datum hadden we in ons geheugen opgeslagen, met de bedoeling hier nogmaals terug te keren.
We vertrokken ditmaal in Kerkrade met -7 graden en hadden een tussenlanding met 3 uurjes oponthoud in Dubai. Hierna de vlucht naar Bangkok en met de taxi naar Ayutthaya. Daar stond de thermometer op 31 graden…heerlijk! Om 15:30 arriveerden we in het Baan Thai House en werden we weer hartelijk ontvangen door de eigenaars en het personeel.
We zijn zoals gewoonlijk weer telefonisch en via Whatsap te bereiken op +66-634355446
De fietsen werden weer van de zolder gehaald en rijklaar gemaakt en gebruikt voor een ritje naar een noedelsoepshop en een paar km verder naar een groot winkelcentrum. Fietsen liepen weer als vanouds.
De volgende dag hebben we op het treinstation de tickets gekocht om de volgende dag naar Khon Kaen te reizen en in de namiddag de fietsen afgeleverd, zodat deze al ‘s nachts met de nachtrein naar Khon Kaen zouden reizen.
‘s Middags werden we door Leena en Bu-Nga getrakteerd op een Thaise lunch in een restaurant bij de floating market; alweer nieuwe gerechten gegeten, jammer dat we namen nooit zullen onthouden, maar byzonder lekker waren de lotusstengels met gedroogde inktvis en zongedroogde en hierna gebakken varkensvlees. (Dit zouden we normaal nooit zelf gekozen hebben…)
Op dinsdag 10 januari werden we om 9 uur door Leena met de auto naar het station gebracht, waar de trein precies op tijd om 9:40 arriveerde. We hadden gekozen voor 2de klas met airco, dit was achteraf gezien niet de beste keuze. In eerste instatie was het flink benauwd in de wagon, omdat de airco niet funktioneerde, maar daar kwam al gauw verandering in. De temperatuur in onze wagon zakte al snel naar vriestemperaturen, zelfs een trui met lange mouwen hielp niet…ijskoude handen en verkleumen in de wagon, terwijl het buiten 33 graden was…
Even voor vier uur arriveerden we in Khon Kaen en hebben op het station onze fietsen, die we de daags tevoren al op reis hadden gestuurd, opgehaald. Het hotel dat we deze keer gekozen hadden was het Mantra Varee hotel. Een goede keuze, aangezien dit hotel ook een hoge score op Agoda had. Dit was overigens de derde keer dat we in Khon Kaen waren.
Na een douche de stad nogmaals verkend en enkele mooie avondfotos gemaakt.
Even na 6 uur zaten we al aan het ontbijt, we hadden tijd genoeg, want buiten was het nog donker en we begonnen met een korte rit naar Ban Phai, 45 km vanuit Khon Kaen. Een beetje wind in de rug en de zon veelal achter de wolken zorgde ervoor dat onze fietskleren droog bleven.
Bij ons vertrek in het Baan Thai House had ik van Puj een hele zak Rose appels gekregen ( in Thai ‘Champoo’). Aangezien ik die niet ter plaatse allemaal kon opeten en Wilma door haar fruit allergie deze niet durfde te eten, heb ik deze meegenomen voor onderweg op de fiets ( voorzover hier nog iets van zou overblijven). Tijdens een drinkpauze was dit een frisse gezonde snack. Ik had deze nog nooit gegeten en in Nederland nog nooit gezien, waarschijnlijk omdat dit een zeer kwetsbare vrucht is en niet lang houdbaar.
Om 10 uur stonden we voor het Inpawa hotel, een oude bekende, omdat we hier enkele jaren geleden ook al eens overnacht hadden. Ongelooflijk dat een dergelijk mooi hotel in een afgelegen dorp als Ban Phai te vinden is. We willen hier 2 nachten blijven, omdat we anders te vroeg in Chaiyaphum arriveren, waar we vanaf zaterdag 3 overnachtingen geboekt hebben.
In Ban Phai vindt men geen toeristische highlights, alleen het dagelijkse Thaise leven en daar houden wij juist van. Een heerlijke kop soep met eend en vers bereidde noedels met daarbij een flesje Thaise EST cola, ja dan is men pas echt in Thailand.
Ons volgende reisdoel zou Chaiyaphum worden. Aangezien deze stad meer dan 110km van Ban Phai verwijderd lag, hadden wij een tussenstop cq overnachting in Phon ingepland.
Phon ligt op een afstand van 35 km van Ban Phai en daarom konden we in het Inpawa hotel heerlijk uitslapen en ontbijten voordat we naar Phon vertrokken. Ondanks de korte afstand hebben we onderweg toch nog even plankgas moeten rijden om niet ten prooi te vallen aan een hond met kwade bedoelingen die mijn sandalen tot enkele cm genaderd was. Tjonge wat kon dat beest rennen!
In Phon hadden we gekozen voor het Seth Thee hotel, een klein hotel dat we na lang zoeken op Google maps hadden gevonden en dat enkele goede recenties had. Het hotel werd gerund door een Thaise die zoals ze zei met een Duitser getrouwd was en redelijk Duits sprak. Best vreemd als je opeens Duits kunt praten met een Thai, terwijl we zo gewend zijn om Engels te praten.
In het hotel hebben we de bekende Kauw Pad Kai gegeten, ofwel gebakken rijst met kip en ei. Verder was er ook niets anders te krijgen aangezien de menukaart beperkt was en het merendeel niet beschikbaar. Gelukkig was de Tesco supermarkt op loopafstand.
Ook op loopafstand was een klein meertje, waar zoals we al hadden vermoed, Thaise sportievelingen een rondje joggen of rennen voor de zon ondergaat. Op deze laatste hebben we nog even gewacht om hier een paar foto’s van te maken.
De volgende ochtend konden we op ons verzoek iets eerder ontbijten in het hotel en zaten hierdoor al om 7 uur op de fiets voor een rit van 78km naar Chaiyaphum. Ondanks dat geen wolkje aan de hemel was, bleef het nog aangenaam koel tot 9 uur en konden we met een gemiddelde van 20km/uur goed doorfietsen. Na 2 pauzes, waarbij eentje bij een danswedstrijd met traditionele muziek in een dorpje ( om 10 uur was men al flink bezig!) arriveerden we om half 12 bij het Siam River Hotel in Chiayaphum. We hadden in dit hotel al maanden geleden 3 overnachtingen geboekt, omdat we wisten dat dezer dagen een feestweek in de stad was met optredens, muziek, kermis, braderie en een ongekende hoeveelheid Thaise lekkernijen, en voor deze laatsten waren wij wel te vinden 🙂
Tevens had dit hotel een zwembad (vakantie bestaat niet alleen uit fietsen…)
Op de jaarmarkt in Chaiyaphum had men een keuze uit vele lekkernijen, niet alleen gebakken krekels, kevers en ander ongedierte of zoals hiernaast te zien, joekels van kevers die gretig werden gekocht alsof het een delicatesse was, maar ook heerlijke dingen zoals in onderstaande mozaïek te zien is.
Er werden ook vele optredens gegeven, maar die moet men natuurlijk ‘live’ meemaken met de typische Thaise muziek.
Wat ook opviel was een enorm groot beeld van de recent overleden koning, dat helemaal opgebouwd was uit gekleurde rijstkorrels. Men kon een zakje gekleurde rijstkorrels kopen en deze er zelf opplakken.
We hebben nog menige keren over de jaarmarkt gelopen omdat we het idee hadden dat we iedere keer iets anders zagen.
Het ontbijt in het hotel was niet byzonder en zodoende hebben wij het restaurant in het hotel links laten liggen en hebben gegeten op de jaarmarkt en in een klein restaurantje in de stad ( trip advisor wijst je dan de weg waar men goed kan eten)
We hebben 5 jaar geleden ook al eens in het Siam River hotel overnacht en sindsdien was niks vernieuwd, enkel alles verder verouderd. Waarschijnlijk is de jaarlijkse jaarmarkt de enige week waarvan dit hotel profiteerd.
De jaarmarkt wordt door de Thais uit de hele regio bezocht, maar velen slapen niet in een hotel, maar in de auto of op de pickup. Het is voor velen een plaats waar men tevens goedkoop allerlei prullaria kan kopen die op het plattepland niet te krijgen zijn.
Momenteel zitten we in de bus van Chaiyaphum naar Bangkok Mo Chit busstation. Dit is een rit van ongeveer 5 uur. Nadat ik het voorwiel gedemonteerd had, konden de fietsen makkelijk in de laadruimte van de bus. Om 7 uur vertrok de bus en kregen we van de hostes een deken, pakje melk, een broodje en een fles water. De airco in de bus stond op lage temperatuur ingesteld en zodoende was de deken aangenaam, temeer omdat in de bus muggen heen en weer vlogen. In Bangkok moeten we aansluiting vinden naar Nakhon Pathom, met de bus of anders met een minivan.
De bus arriveerde even na 12 uur in het Mo Chit busstation in Bangkok. Hierna zijn we op zoek gegaan naar vervoer naar Nakhom Pathom. Taxis waren er genoeg aanwezig, maar hier konden onze fietsen natuurlijk niet in. Het duurde niet langer dan 10 minuten of ik vond een groepje mannen die zeiden dat ze ons wilden brengen voor 2000 Baht, ik heb dit kunnen afdingen naar 1400 Baht en toen werden we met een pickup naar het 60km verwijderde The Proud Exclusive hotel gereden. Het is namelijk niet aan te raden om in dit gedeelte rondom Bangkok met de fiets te rijden. Het immens drukke verkeer en de uitlaatgassen zijn niet geschikt voor fietsers. Het hotel was weer een zeer goede keuze.
We waren al vaker in deze stad geweest, maar weer hebben we nieuwe mooie lokaties in deze stad ontdekt. Vrijwel iedereen brengt een bezoek aan de grote jedi, wij dus ook weer. Maar iets meer dan 2 km hier vandaan was een koninklijk paleis waar geen toeristen te bekennen waren. Een mooi groot park met waterpartijen en een ontelbaar aantal prachtige gekleurde haantjes. In tempels in Thailand vind men overal stenen figuren van gekleurde hanen. De haan is namelijk een van de drie dieren die door de boeddhisten worden verbonden met het wereldse bestaan: het betreft de slang (jaloezie), het varken (de onbewuste toestand) en de haan (wellust).
In Ayutthaya vind men ook duizenden stenen haanfiguren, die zijn echter ter ere van koning Naresuan die toen hij gevangen genomen was door de Birmesen in de 15de eeuw veel haangevechten hield.
Vanaf het Proud Exclusive hotel was het 45km naar Ratchaburi. Ik heb daarom gekozen voor de alternatieve route die op 48km uitkwam en door kleine straatjes zou lopen in plaats van de highway. In eerste instantie was dit ook zo, maar mijn alternatieve route was in principe de wandelroute en eigenlijk alleen bestemd voor wandelschoenen en geen fietsen.
De weg veranderde van asvalt naar gedeeltelijk verhard en hierna naar onverhand met diepe kuilen. Dit zou nog niet zo erg zijn geweest, waren er niet op elke 100 meter honden, die geen fietsers gewend waren en ons vele malen achterna zaten. Een bamboestok langs de weg bood wel uitkomst maar geen garantie en zodoende heb ik na 3 km de routeplanner opnieuw ingesteld op auto. We hebben echter in totaal nog 6km op deze weg moeten rijden en waren beide blij toen we weer asvalt en normaal verkeer zagen.
Voordat we weer op de highway zaten zagen we een vrouwtje langs de weg bananen bakken en deze hadden we deze vakantie nog niet gegeten. Dus een tussnstopje gemaakt voor een portie gebakken bananen.
Bij een tankstation hebben we nog even gestopt om onze drinkvoorraad aan te vullen. Net toen we daar weer op de fiets wilden stappen reageerde een Europeese man die met een Thais vrouwtje op de bank zat en vroeg ons of we Duitsers waren. Ik zei namelijk tegen Wilma ‘nog 8 kilometer’ Het bleek een Berliner, die zich niet kon voorstellen warum wir mit ein Fahrrad durch Thailand fuhren.. We hebben zeker nog een kwartier met hem gepraat.
Vandaag zijn we na een intbijt in het hotel naar Phetchaburi gereden. Een afstand van 60 km naar het White Monkey guesthouse. Phetchaburi is bekend om de de oude paleizen op de berg, waar het wemelt van de apen. We zijn hier al zeker 2 maal geweest en zodoende stond een bezoek niet meer op het programma. Jammer van de heerlijke custard puddinkjes, die men hier bakt, maar we hadden al eentje op de braderie in Chaiyaphum gegeten 🙂 We zijn een andere richting van de stad uitgelopen waar een mooi paleis zou staan. De ingang van het park werd door een militair bewaakt en we moesten ons daarom inschrijven in een boek om het park te betreden. Het was een groot park en het paleis trof door de juiste stand van de zon mooi op de foto.
Na Phetchaburi was het 44 km, dus hoefden we niet vroeg op de fiets te stappen. Ontbijt kon men niet in het guesthouse krijgen en dus aten we ons ontbijt bij een tankstation lamgs de highway 4 bij een 7-Eleven. Dit is vaak een betere optie dan het standaard ontbijt in een hotel waar men altijd 2 toast krijgt een bakje boter en een bakje met jam. 2 gebakken eieren met 2 worstjes en 2 stukken spek, met oploskoffie of thee en mierenzoete siroop waarbij alleen de kleur lijkt op jus orange.
We hebben ook een tussenstop gemaakt bij een vriendelijke clown die ons naast zich op de bank liet zitten om een heerlijke aardbeien citroen smoothie te drinken.
Het eindpunt van de rit was het I calm resort in Cha-am. Hier hadden we een grote luxe kamer geboekt. Eigenlijk het tegenovergestelde wat je zou verwachten als je zo als ons op de fiets onderweg bent. Maar voor de prijs van €85 wilden wij wel eens laten zien wat je hiervoor in Thailand geboden krijgt.
Dit was ook de eerste keer dat we een jacuzzi voor 2 personen op de kamer hadden met uitzicht over het zwembad en het strand.
Zoals waarschijnlijk al in een eerder reisverslag beschreven, is Cha-am een strandplaats waar veelal Thais gebruik van maken. Je ziet er natuurlijk ook westerlingen, maar in het weekend zijn hier vooral Thaise mensen die zich willen vermaken aan de kust.
Wij blijven 2 dagen in Cha-am en rijden hierna naar onze laatste bestemming op de fiets, namelijk Hua Hin.
Voor de 2de dag in Cha-am hadden we gekozen voor een klein hotel; het dream boutique hotel. Dit lag enkele meters van het Anantachai guesthouse, het guesthouse waar ik tijdens mijn eerste bezoek aan Thailand met de fiets in 2006 heb overnacht, samen met Leo Coervers en een jaar later met Wilma. Dit guesthouse had echter alle charm verloren en zodoende hebben we een ander gekozen. Een kustplaats blijft toch de ideale plaats om te chillen en te genieten.
We hebben hier tevens een heerlijk restaurant ontdekt dat in een straatje parallel aan de de boulevard lag en niet ver verwijderd van ons hotel. Waarschijnlijk van een Europeese eigenaar, gezien het feit dat het hele restaurant vol met klokken hing, staande klokken, koekoeks klokken, en andere klokken, die allemaal op tijd liepen en zodoende vrijwel tegelijk sloegen. Gelukkig dat de arbeidskrachten in Thailand betaalbaar zijn, want deze moeten natuurlijk allemaal opgedraaid of opgetrokken worden. Het eten in dit restaurant was verrukkelijk, zoniet het beste dat we ooit gegeten hebben.
Naast ons hotel was men nog een nieuw hotel aan het bouwen. Overal rijzen de hotels hier als paddestoelen uit de grond. De een overtroefd hiermee de ander en zodoende is er ook veel leegstand. De veiligheidsregelgeving is hier anders als in Nederland zoals te zien is op de foto die wij vanaf het dak van ons hotel gemaakt hebben.
Van Het Dream Boutique guesthouse, na een zelfgemaakt muesli ontbijt, fietsten we naar Hua Hin naar het Ayrest Resort hotel, 24 km van Cha-am, dus een kort ritje.
Hier zullen we 3 dagen blijven en ons tussen de toeristen in Hua Hun voegen. Onderstaand een impressie van het hotel waar we op de bovenste verdieping een kamer hadden genomen.
Hua Hin is een stad met ongeveer 100.000 inwoners, maar men zien veelal westerlingen. Alles draaid om handel, verkoop en vervoer. Ons hotel lag ongeveer 5 km verwijderd van het centrum en dat was best prettig. Via een gratis shuttle busje van het hotel kon men gemakkelijk naar het centrum, strand of de avondmarkt. Het strand hebben we links laten liggen aangezien men hier hutje mutje op elkaar zit en ikzlf geen zonaanbidder ben. In het winkelcentrum hebben we iets gegeten en hierna zijn we weer om 20:45 via het shuttle busje naar het hotel gereden.
Na 3 dagen heerlijk in dit hotel vertoefd te hebben zijn we via een taxibusje naar het baan Thai House in Ayutthaya gereden. Dit vervoer hadden we in Cha-Am al geregeld, maar we werden een avond vantevoren gebeld dat een andere taxichauffer ons zou ophalen en naar Ayutthaya brengen. Belangrijk was natuurlijk het feit dat onze fietsen in de taxi moesten passen. We hadden afgesproken om 9:30 uur, maar de taxi belde ons om 8 uur tijdens het ontbijt dat hij voor het hotel stond. Het was een mooie minivan waarin de fietsen met gemak pasten. Om 13:30 stonden we voor het Baan Thai house. De ritprijs voor deze 320km ; 3200 Bath, ofwel €95.
Het ging liep allemaal iets anders dan verwacht. Toen wij ‘s avonds gingen eten, werd ons gezegd dat we aan een gedekte tafel voor 8 personen moesten gaan zitten. Ik werd daarna in de keuken geroepen en Letchinee liet mij zien hoe zij de Pad Thai voor Wilma bereidde. Hierna was ikzelf echter aan de beurt… zenuwachtig begon ik te bakken. Een deel van de tofu viel me al in een bakje met sojasaus… Hierna ging het echter goed, ondanks dat de smaak iets tegenviel omdat ik te weinig vissaus en pad thai saus gebruikt had, was ik blij met het resultaat (zie foto). Aangezien ik mezelf niet aan het werk kon fotograferen, heeft khun Noi (met het witte petje) enkele foto’s gemaakt. Ik hoop deze nog te krijgen.
Na het onbijt hebben wij ons de volgende dag ontfermt over de de twee potjes volgelnesjes. Normaal zijn deze zoet van smaak omdat er suiker toegevoegd is, maar onze poties waren vrijwel ongezoet. De smaakt, tja eigenlijk vrijwel geen, alleen een gelei en kwabbelachtige substantie waarbij je niet teveel moet nadenken en alleen zeggen dat het gezond is.
De volgende dag hebben we ‘s middags of half 2 de trein naar Bangkok genomen waar we een hotel op 200 meter van het Station hebben geboekt; het Centra Central Station hotel.
Dit hotel ligt namelijk in China town en dit is bewust gekozen omdat we op zaterdag het Chinese Nieuwjaar willen vieren en daarvoor moet je natuurlijk in China town zijn! Volgens de Chinese kalender wordt dit jaar het jaar van de Haan.
De dag voor het Chinese Nieuwjaar bezoeken veel Thais met Chinese achtergrond de tempels en brengen offers in de vorm van donaties of door eten dat hun overleden ouders lekker vonden naar de tempel te brengen en wierookstaafjes aan te steken. Het was daarom ook zeer druk bij de tempels en zeker bij de Wat Traimit, de mooiste tempel in Chinatown waarin een gouden Boeddhabeeld staat.
Vanaf het terras op de 12de verdieping van ons hotel hadden we een mooie kijk op de Wat Traimit.
Op de 28ste waren veel winkels gesloten en was waarschjnlijk iedereen in Lumphini park. Dit jaar worden hier namelijk alle festiviteiten gehouden in plaats van de hoofdstraat in Chinatown. Van elke provincie waren standhouders aanwezig met heerlijk eten, souvenirs, kleding, maar ook met muziek en optredens. We zijn 2 dagen in het park geweest en hebben tevens vele winkeltjes in de supersmalle straatjes in Chinatown bezocht, met andere woorden, we hebben vele kilometers afgelegd.
Onder een selectie van de vele foto’s die ik in Lumphini park gemaakt heb.
