Op zaterdag 14 november, was het zo ver. Na enkele zeer drukke werkweken waren we aan een poosje ontspanning toe.
Allereerst was de vrijdag gepland voor vertrek, maar op vrijdag de 13de op vakantie gaan viel niet in goede aarde bij Wilma en zodoende werd het zaterdag en zijn we in de ochtend vertrokken naar Schiphol waar we deze keer weer zonder tussenlanding met China Airlines naar Bangkok vertrokken.
Na van Nederland afscheid te hebben genomen met een medium Whopper bij de BurgerKing, landde wij na een zeer snelle vlucht van 10,5 uren in Bangkok. Ook hier ging alles zeer soepel en hadden wij geen wachttijd bij pascontrole. Nog snel een nieuw SIM kaartje gekocht met een maand internet en een bundeltje beltegoed en toen naar de taxistand.
Op het volgende telefoonnummer zijn we bereikbaar +66 994409164
De taxichauffeur sprak goed Engels en met behulp van Google Maps op zijn telefoon stonden we zonder veel aanwijzingen na een uurtje rond 8:30 al in het Baan Thai House, waar we na hartelijk ontvangst gelijk aan het ontbijt konden aanschuiven. Jammergenoeg hebben we tot 12 uur moeten wachten tot onze bungalow vrij was.
De twee zussen van het BTH zagen we pas ‘s middags nadat we even geslapen hadden en van hun kregen we, nadat ik zei dat ik nog schoenen wilde kopen in het winkelcentrum, een uitnodiging om de volgende dag met hun naar het winkelcentrum te gaan om daar tijdens lunchtijd Japans te gaan eten
Diezelfde avond zijn we nog met de tuktuk naar de weekend avondmarkt gegaan. Daar hebben we Go ontmoet, onze taxichauffeur die ons al jaren naar de diverse bestemmingen gebracht heeft. Hij had een piepklein hondje in zijn hand, waarschijnlijk een soort Chiwawa.
De volgende dag zijn we na de middag met Leena en Bu-nga naar het winkelcentrum gereden. Omdat Leena haar teen gebroken had, moest deze keer Bu-nga rijden.
In het winkelcentrum bevonden zich 15 Japanse restaurants, waarbij de Thaise dames natuurijk al een keuze hadden gemaakt. Ook de menukeuzes lieten we aan hun over, omdat we zover we herinneren kunnen slechts 1 keertje Japans hadden gegeten en daarom geen idee hadden wat we moesten bestellen.
Het werden vele gerechten besteld en alles was heerlijk. Met name door de vele sausjes die bij elk gerecht erbij gegeten moesten worden.
Na het eten lieten de dames ons winkelen en reden zij naar huis. Leuke schoenen heb ik echter niet kunnen vinden, tenminste niet in mijn maat. Dan nog maar eens in een ander winkelcentrum proberen.
Tegen 18 uur hebben we de fietsen al naar het station gebracht, zodat we morgen niet het risico lopen dat op de nachttrein naar Chiang Mai geen plaats is voor de fietsen. Tevens hoeven we dan niet de fietsen zelf in te laden en kan ik Wilma helpen met het inladen van de bagage. De wagon voor de fietsen is namelijk wagon 1 en wij hadden wagon 13 voor onszelf geboekt, dus zeer ver uit elkaar.
De volgende dag zijn we met fietsjes van het BTH door Ayutthaya gefietst, hebben een tempel bezocht, zonder veel op highlights te letten, waarna we na de middag nog wat aan het zwembad hebben geluierd (en wij waarschijnlijk toen ten prooi zijn gevallen aan een heel bataljon muggen…)
Rond half 9 werden we door Bu-nga met haar auto bij het treinstation afgezet voor onze treinreis naar Chiang Mai rond 21 uur.
De treinreis verliep perfect, dat wil zeggen, de fietsen waren al in Chiang Mai, de trein had slechts een paar minuten vertraging en arriveerde om 21:20, we hadden een slaapcoupe voor ons alleen en we arriveerden om 8:45 in Chiang Mai.
Hier konden we de fietsen afhalen en enkele minuten later reden we naar het Holiday Inn hotel dat we via Agoda geboekt hadden, een goede keuze. Aangezien ik gevraagd had voor een hoge etage, kregen we een kamer op de 24ste verdieping en hadden daardoor een mooi uitzicht over de stad. Alleen jammer voor de foto’s dat de ramen niet open konden.
Nadat we onze bagage in de hotelkamer hadden achtergelaten zijn we op de fiets op zoek gegaan naar een restaurant. Ver hoefden we niet te gaan, want we vonden gelijk een restaurant waar heerlijke beef-noedelsoep geserveerd werd. Hierna hebben we de fietsen terug gebracht naar het hotel en zijn enkele uren tevoet de stad gaan verkennen.
De volgende ochtend zijn we met de bus naar Chiang Rai gereisd, een rit van 3 uur, voor 438 Baht voor ons beiden inclusief de fietsen, oftewel €11,50 en hierbij inbegrepen 2 flesjes water en 2 notenbroodjes.
We hadden in Chiang Rai gekozen voor een klein hostel; het Hohm hostel, dat was even een verschil ten opzichte van het Holiday in hotel, een gemeenschappelijk toilet, douche en ijskast, maar erg netjes. Vanuit het hostel zijn we met een taxibusje naar de 20km ten zuiden gelegen, beroemde witte tempel gereden; de Wat Rong Khun. Veelal kitsch, maar levert wel mooie foto’s op.
In Chiang Rai zagen we de meest opvallende ‘bell tower’ die ‘s avonds ook nog verlicht was. In iedere stad in Thailand bevindt zich overigens een Bell tower, maar deze viel op door de kitscherige versieringen, dus bij uitstek fotogeniek.
Om 6 uur ‘s ochtens vertrokken we vanuit het Hohm hostel op onze fietsjes richting Mae Sai. Het was nog donker toen we vertrokken en we hadden de verlichting niet op onze fietsen bevestigd, dus dat was goed uitkijken. Na een half uurtje fietsen begon het langzaam licht te worden en zijn we bij een 7-Eleven gestopt voor een ontbijtje. De route naar Mae Sai liep via 1, de hoofdweg naar Laos en zodoende was er veel verkeer en weinig mooie fotomomenten. In Mae Sai hadden we gekozen voor het Green View Place, een nieuw ruim hotel met slechts een handvol gasten. Het enige opmerkelijke in Mae Sai waren de tienduizenden zwaluwen op de electriciteitsdraden. Aangezien deze boven het trottoir hingen, was het uitkijken geblazen, of je zat onder de vogelpoep; een ware plaag.
Vanuit Mae Sai fietsten we de volgende morgen naar de Gouden Driehoek, het punt waar de Ping rivier uitstroomd in de Mekong. Voordat we hier aankwamen moesten we over een berg die zelfs niet in de kleinste versnelling te bedwingen was. Dus deze in etappes overwonnen. Aangezien de Gouden Driehoek een bekende toeristische attractie is, die bij geen Thailand rondreis ontbreekt, waren hier vele bussen met toeristen. Hier zijn we dus even gestopt voor een paar foto’s en om onze drankvoorraad aan te vullen.
Ons hotel bevond zich in Chiang Saen, 8 km hiervan verwijderd. Hier hadden we nog de laatste kamer in het Gin’s Viewpoint Resort kunnen boeken en deze kamer had een mooi balkon met uitzicht over de Mekong. Tegen de avond bleek dat er een braderie in Chiang Saen was en zodoende genoeg te zien en te eten.
Het ontbijt van het hotel was pas vanaf 7:30 uur, en dat was voor ons te laat. Als alternatief konden we om 6:30 tuna-sandwiches krijgen. Om 6:30 hadden we de bagage al op de fietsen en stonden we gereed voor de tuna-sanwiches, maar helaas niemand bij de balie te bekennen. Na 10 minuten te hebben gewacht verscheen een mevrouw die ons kon uitchecken en onze borg terug kon geven. Gelukkig hadden we nog een rozijnenbrood als noodrandsoen en zijn we met deze brandstof vertrokken richting Chiang Rai.
Een vlak parcour van 62km zonder wind en zodoende stonden we al rond 11 uur voor De Hug hotel in Chiang Rai. Even voor de stad lag een mooie tempel met een groot wit Boedda beeld, waarvan we nog een paar foto’s hebben gemaakt. Tevens nog een foto van een andere mooie tempel die we onderweg tegenkwamen. waren.
Chiang Rai is bij uitstek geschikt voor fietsers. Men ziet daarom ook veel mountainbikers in groepjes fietsen en allemaal uitgedost in wielerkleding met helm. We hebben gezien dat de wielerkleding betrekkelijk duur is en zodoende is dit een sport voor de welvarende Thai.
Ondanks het feit dat we al vele tempels hebben gezien, hebben wij in Chiang Rai een tempel bezocht die ongeveer 7 km buiten de stad op een berg lag, met de fiets is deze afstand makkelijk te overbruggen.
Men was nog bezig het tempelcomplex uit te breiden met een witte tempel en een reusachtig wit Chinees beeld waarbij een kraan gebruikt werd om materialen op te hijsen. Aan de rand van de figuur waren nog vele werklui bezig en dat gebeurde volgens ons niet op een erg veilige manier zoals op te foto te zien is.
Via vele trapjes kon men tot de top van de tempel komen en dat gaf natuurlijk een spectaculair uitzicht over de heuvelachtige groene omgeving.
Overal stonden bussen en brandkasten (met een sleuf) voor donaties, want zo’n complex bouwwerk moet natuurlijk ergens van gefinancierd worden.
Ook de binnenzijde van de temple zag er fantastisch uit en hier was nergens aan gespaard.
De nu nog houten beelden zullen over enkele jaren waarschijnlijk volledig bedekt zijn met goudfolie dat door de bezoekers erop gevreven wordt. Men kan namelijk een setje met wierookstaafjes, een velletje papier met goudfolie en lotusbloemen kopen bij de meeste tempels om zo Boeddha te eren.
Voor volgende dag hadden wij al tickets voor de bus gekocht om weer terug te rijden naar Chiang Mai.
Na weer 3 uur in de bus te hebben gezeten, zijn we op de fietsen naar het hotel gereden; een klein hotel/guesthouse dat met een zeer hoge recensie genoteerd stond en iets buiten het centrum lag, maar toch in het oude gedeelte van Chiang Mai lag
Hoogtepunt in Chiang Mai zou de viering van het Lai Krathong zijn, een festival dat dit jaar duurt van 24 tot 26 november. Op 25 november wordt het Yi Peng gevierd, waarbij in de omgeving van Chiang Mai tienduizenden hete lucht lampionnen worden opgelaten. Voor deze gelegenheid is zelfs het vliegverkeer in Chiang Rai stilgelegd. Waarschijnlijk zal de brandweer op dit tijdstip wel in opperste paraatheid zijn, want de lampionnen worden met een ring van een in olie gedrenkt materiaal, dat in brand wordt gestoken en de lucht in de lampion opwarmd, opgelaten.
Tegen de avond zijn we weer naar de openingsceremonie van het Lai Krathong festival gaan kijken aan een van de stadpoorten rondom Chiang Mai. De ceremonie was langdradig en dus vervelend omdat een uur lang iedereen en alles bedankt werd en slechts af en toe een kort dansje opgevoerd werd of de Miss Chiang Mai in beeld kwam. Het woord Yi Peng en Chiang Mai hebben we wel duizend keer gehoord en de rest was natuurlijk abracadabra voor ons. Hierna volgde een lichtparade waarbij het een drukte van jewelste was, vooral door de ongelooflijke hoeveelheid toeristen die zeer zeker in de meerderheid was ten opzichte van de lokale bevolking. De lichtparade duurde erg lang, mede door het feit dat het niet opschoot, en de stoet vaak minuten lang op dezelfde plek stond. Het leverde wel weer een paar mooie foto’s op.
Het ontbijt in het hotelletje was zo te zien voortreffelijk en dus waren de recensies niet gelogen.
Op 25 november zijn talrijke festiviteiten in de stad, zoals traditionele dansvoorstellingen, diverse parades alsook een wedstrijd wie de mooiste of extravaganste heteluchtbalon maakt. Deze laatste is extra spectaculair door het vuurwerk wat aan de heteluchtbalon gemaakt wordt en dat dan op grote hoogte ontsteekt met tal van mooie effecten, zoals het lanceren van kleine vliegtuigjes met een staart van gekleurde rook. Tegen de avond werden de lichtparades gehouden waaraan vooral studenten van de diverse universiteiten meedoen in prachtige kostuums en met bloemen en veel lampjes en lampionnen versierde wagens. De lampjes of TL buizen en halogeenlampen worden van stroom voorzien door stroomaggregaten die achter de praalwagens rijden of getrokken worden. Alles en iedereen is verbonden met 220V !!! stroomkabels vaak met wat tape aan elkaar verbonden. Op veiligheid of KEMA-keur wordt hier natuurlijk niet gelet, als het maar mooi en spectaculair uitziet en het publiek en vooral de jury onder de indruk is.
Ons plan was om de lancering van de tienduizenden heteluchtlampionnen in de buurt van Chiang Mai mee te maken, maar we hoorden dat de tickets voor dit evenement al 2 maanden uitverkocht waren. :-(. Veelal Chinese alsook Europese toeristen zijn door de jaren heen op dit spectaculaire evenement afgekomen en zodoende worden door organisaties tickets voor $100 of meer verkocht en is de vraag enorm. Dit event wordt georganiseerd door de Mae Jo universiteit en is niet het Yi Peng festival dat een Boeddhistisch feest is en steeds bij volle maan gehouden wordt. De Boeddhistische gemeenschap keert dit festival dan ook de rug toe vanwege de commercie die hier achter zit.
Wij hebben dus (noodgedwongen) gekozen voor de Yi Peng festiviteit in de stad bij de Ping rivier en waren uiteindelijk positief verrast door de massale opkomst en drukte van mensen tijdens de parades en dansopvoeringen. Er gold een verbod om de hetelucht lantaarns op te laten gedurende de dag, dit mocht alleen van 9-12 uur en van 21 tot 24 uur, mede door het gevaar voor het vliegverkeer. Een enkeling hield zich natuurlijk niet hieraan. Gedurende de hele dag werden de kratongs in de rivier te water gelaten met kaarsje en wierookstaafjes en vaak voorzien van een muntstuk of haarlok omdat dit geluk zou brengen.
.
Tijdens de parades konden we al in de hemel de duizenden lampionnen zien die waarschijnlijk vanuit de Mae Jo universiteit opgelaten werden, de hele hemel was gevuld met lichtpuntjes, erg mooi.
Nadat de lichtparade om exact 21 uur afgelopen was, startte het oplaten van de duizenden lampionnen langs de weg van de Ping rivier. Sommige lampionnen bleven hangen aan de electriciteitskabels of in de bomen en vlogen dan in brand. Diegene die wij gezien hebben, veroorzaakten gelukkig geen schade, maar gingen uit of werden door omstanders verwijderd.
Het oplaten van de hetelucht lantaarns ging nog vele uren door, maar wij hadden al veel gelopen die dag en zijn uiteindelijk voldaan en vermoeid terug naar ons hotel gegaan. Overigens nog even over ons hotel gesproken; een uitstekende keuze! Vanwege het feit dat wij van dieren houden en dus graag een stukje vlees lusten, hadden we desondanks gekozen voor een vegetarisch hotel; het Green Tiger Vegetarian House; een zeer mooi hotel waarbij alles tot in het detail geregeld was.
Op de derde dag van het Lai Kratong festival zijn we naar de krathong parade gaan kijken. Ook hier zouden weer prijzen toegekend worden aan de wagen met de mooiste kratong. (70.000, 60.000 en 50.000 Baht voor de 1ste, 2de en 3de prijs) We hebben zeker twee uren gewacht totdat de eerste wagen aangereden kwam. Dit is ook het enige dat we gezien hebben, want het begon te regenen en hierna te gieten. Iedereen vluchtte naar een droog plekje en zeker diegene met prachtige kostuums en geschminkte gezichten. Dit was echt verschrikkelijk. Hier had men lang aan voorbereidt en gewerkt en nu viel alles letterlijk in het water. Zelden hebben we zo’n teleurgestelde en beteuterde gezichten gezien. Terwijl we onder een boom en later en klein afdakje schuilden voor de regen werd het vuurwerk afgestoken. Waarschijnlijk omdat men anders bang was dat het door de regen niet meer ontstoken kon worden. Wat jammer! We hadden natuurlijk ook graag de parade mee willen maken, maar zijn dus hierna met natte schoenen naar het GTVH teruggelopen.
Vanuit het GTVH zijn we de volgend ochtend na een uitgebreid ontbijt (het had nog de hele nacht iets geregend) op de fietsen en op de flipflops voor de regen, naar het op 6km afstand liggende treinstation gereden.
De treintickets waren al weken geleden door de dames in het BTH voor ons gekocht. Hier kregen we te horen dat de fietsen niet mee in de trein konden en dat deze later via een cargotrein vervoerd zouden worden.
Om 8:50 stipt, vertrokken we met de trein naar Lopburi. In de trein was het koel, neen koud, erg koud! Iedereen zat met een deken om of vest aan in de trein en wij zaten, net zoals natuurlijke vele anderen met kippenvel in de trein. Even nadat we vertrokken werden softdrinks, koffie of thee en water uitgedeeld met koekjes, net zoals in een vliegtuig. Na 3 uren werd het warme eten geserveerd, rijst met makreel in plastic bakjes….we hebben dit aan ons voorbij laten gaan. Even later werd weer thee, koffie of fris aangeboden. De catering was dus prima en om de paar uur werd het gangpad gedweild en afval opgehaald.
De reis duurde in totaal bijna 9 uur en zodoende arriveerden we rond 18 uur in Lopburi. Het was niet eenvoudig om een taxi te vinden die ons naar het 7km verwijderde hotel zou brengen en diegene die ons aanbood om te rijden nam eerst nog een flinke teug uit een fles met Whisky, die hebben we dus niet genomen.
Voor 200 baht was iemand bereid ons met een pick-up te rijden en rond 18:30 arriveerden we in het Ruanmai Resort & Spa waar we een typische Thaise kamer geboekt hadden. Bij de 200m verderop gelegen Big C hebben we op de food afdeling heerlijk Thais gegeten.
De kamer in het hotel was super gehorig, dwz men hoorde de auto’s op straat en zelfs elk kuchje van de buren in de kamer naast ons en een dwaas die meermaals in de vroege ochtend geluiden maakte waardoor de honden begonnen te huilen. Goed geslapen hebben we dus niet, mede door de bedden die zo hard waren als beton.
Het ontbijt was echter prima en het personeel super vriendelijk.
We waren naar Lopburi gereisd omdat hier dit weekend het Monkey festival gehouden wordt, een buffet voor de Makaken apen die rondom en in de drie Pagodes leven. Het festival duurt 2 dagen, de zaterdag en de zondag. Op zaterdagavond en zondagavond is er braderie en zijn er dans optredens met live muziek. Tevens is er kermis voor de kleintjes. Dit is waarvoor we gekomen zijn; de feeststemming en het heerlijke eten en dat allemaal op z’n Thais.
Het kostte ons moeite om neen te zeggen tegen al dat lekkers, maar we hebben ons toch beperkt tot kokos met kaneelgebak, kokospoffertjes en een custardtaartje en pandantaart. Gelukkig duurde deze braderie maar twee dagen. :-).
Op de straten en in de electriciteitsmasten zag men overal apen en zodoende moest men goed op z’n bagage passen en dus niet opzichtig met fruit, eten of drinken lopen, want dan springt er gegarandeerd eentje op je rug en neemt je alles af.
Bij het monkeybuffet is dat geen probleem, want nu is alles voor de apen rondom de pagodes van de Wat Phra Prang Sam Yod. Het leverde natuurlijk heel leuke plaatjs op zoals beneden te zien.
Voordat de festiveit begon, werd weer de bekende toespraak van minstens een uur gehouden, waarbij wij ons natuurlijk afvroegen wat allemaal verteld was.
Men moest 50 Baht per persoon entree betalen, maar in deze prijs was inbegrepen: gratis soep, gratis softdrink en water, fruit, snoep en desert. Er waren vele toeristen en natuurlijk Thaise mensen alsook de Thaise televisieploeg om opnames te maken van dit evenement.
De volgende ochtend, na een lekker ontbijt, op de fiets op een afstand van 60km naar Ang Thong. 10 km voor AngThong, met een omweg van een paar km, zou een tempel met een grote witte liggende Boeddha te zien zijn.
Deze viel erg tegen en er waren ook weinig mensen in de omgeving te bekennen. Ik heb wel nog een foto van een naastliggend tempelcomplex met ervoor een groot standbeeld van een monnik gemaakt, waarna we doorgefietst zijn naar de stad om een kamer te zoeken. We zijn eerst naar het Ang Thong hotel gefietst en heb me daar de kamers bekeken. 400 Baht voor een standaard kamer en 500 Baht voor een deluxe kamer. De standaard kamer rook verschrikkelijk muf en had ook geen warm water. De deluxe kamer had uitzicht op een muur en het ligbad was zo bruin en goor dat we besloten hebben om naar een ander hotel op zoek te gaan. We hebben uiteindelijk een resort met kleine huisjes gevonden (het Bualuang hotel voor 400 Baht) en dit maar gekozen bij gebrek aan beter.
Op 2km afstand vonden we een Big C supermarkt waar we onze drink en fruitvoorraad hebben aangevuld en omdat het enorm warm was, nog een heerlijke ijscoupe bij Swenssens hebben gegeten. Ons huisje lag aan de rand van de stad, zodoende hebben we niet veel gezien van Ang Thong. We hadden geluk dat pal naast onze huisjes een restaurant was dat gespecialiseerd was in steaks en dus hebben wij heerlijke pepersteak met frietjes gegeten.
De volgende ochtend hadden wij Suphan Buri op onze routeplanner ingesteld. Een tocht van iets meer dan 50km, waarbij we als tussenstop een van de grootste Boeddha beelden zouden zien. Van verre kon men al het grote beeld in de ochtendzon zien glinsteren, een prachtig panorama. Het tempelcomplex van de Wat Muang lag ongeveer 2km van de hoofdweg verwijderd en aangezien het pas 8:30 uur was, waren geen toeristen en slechts een enkele Thai te bekennen. Ideaal voor ons natuurlijk. Een grote tempel schitterde aan de buitenkant door de vele spiegeltjes maar was van de binnenkant nog meer dan schitterend. De wanden, het plafond en alle pilaren bestonden uit spiegeltjes en dit gaf een onwaarschijnlijk mooi effect.
Het reusachtige Boeddha beeld was nog gigantischer als verwacht. Dit is gemakkelijk te zien als je ziet waar ik op de foto stond, ook rondom waren nog genoeg fotogenieke plaatsen en zodoende heb ik menige foto’s gemaakt waarvan ik enkele heb uitgekozen. Doordat de zon nog laag stond was op veel plaatsen schaduw en moest ik hiermee met fotograferen rekening houden. Het grote Boeddhabeeld stond echter perfect in de zon. Misschien niet goed te zien, maar ik stond bij de hand van Boeddha, je krijgt zo een idee van de grootte van dit beeld.
Na het bewonderen van dit staaltje bouwkunst zijn we doorgefietst naar Suphan Buri, waar we telefonisch het Shri U-Thong Grand hotel geboekt hadden, omdat op de booking sites geen kamers meer te krijgen waren. Onderweg merkten wij dat al kilometers een politieagent op een motor achter ons reed. Toen wij uiteindelijk stopten voor een drinkpauze (elk kwartier) stapte hij van zijn motor en liep naar ons toe; een bekeuring….Nee, hij wou met ons op de foto en dus heb ik natuurlijk ook een foto van hem gemaakt; de politie kun je maar beter als vriend hebben. 
Toen wij rond 11 uur arriveerden, lag onze sleutel al gereed, dus het telefonisch boeken was goed gegaan. Na een heerlijke douche zijn wij een soepje gaan eten en was het tijd voor ontspanning. We hebben ons 2 uren lang laten masseren, uh ontspanning was dat niet, eigenlijk een marteling waarbij wij onze pijngrens hebben proberen te verleggen, we zaten na de massage onder de blauwe plekken op onze benen, dus zeker geen ontspanning, maar misschien dat we hierdoor morgen, tijdens onze laatste rit naar onze honk in Ayutthaya, weer er beter tegenaan kunnen. Het weerbericht voor morgen gaf aan dat het een zware rit zou worden, niet qua afstand, want dat was maar 65km, maar qua temperatuur. Het zou namelijk een gevoelstemperatuur van 47 graden worden. ( met wind op kop)
Nog even een kort ontbijt in het Shri U-Thong Grand hotel en dan op naar Ayutthaya. Het viel achteraf gezien allemaal erg mee, het was namelijk iets mistig en heiig zodat de zon niet goed door kwam en dat was gunstig voor ons. Ook van de wind hebben we geen last gehad en meestal was het windstil. Een paar kilometer voor Ayutthaya zagen we een groot standbeeld en een tempel die we in alle jaren dat we in Ayutthaya komen, nog niet gezien hebben.
Bij aankomst in het BTH volgde weer een hartelijke begroeting en omhelzing door de dames, maar we waren kletsnat van zweet en voelden ons vies en snakten naar een douche. Na de douche heb ik mij het ‘Bike for Dad’ shirt aangetrokken en dat leverde veel positief commentaar op. Overal in Thailand werden deze shirts te koop aangeboden, maar ik had mijn shirt in een sportzaak in Lopburi gekocht en dit was heel anders van stof en kwaliteit en zag men nog nergens. Op 11 december is de Bike for Dad dag en zal wel iedereen een dergelijk shirt dragen. Jammer dat wij dan alweer in Nerderland zijn.