Van 2 t/m 22 januari 2007, met de fiets door Thailand.
Op bijna 9000 km afstand, ver van wind en ijzel, op de fiets van Cha-am naar Surathani, en van Kanchanaburi, met een trip naar de beroemde tijgertempel naar Ayutthaya de vroegere hoofdstad van Siam.
Na een redelijk snelle vliegreis arriveerden we rond 01:30 Nederlandse tijd, op het sinds september in gebruik genomen vliegveld op 30 km van Bangkok.
Nadat we erachter waren gekomen waar onze dozen met de fietsen waren, wees Wilma erop, dat er onderdelen op het band lagen, en of die misschien van ons waren.
Een veertje en een moer, welke van een voorwiel van een van onze fietsen afkomstig was.
Gelukkig was dat ook het enige wat uit de doos gevallen was.
Nadat we onze fietsen weer in elkaar gezet hadden, en de banden opgepompt hadden, droop het zweet al alle kanten op, en konden we op zoek gaan naar een plaats voor onze fietsdozen op te bergen.
Op de 4de verdieping bleek een depot voor bagage te zijn, en voor de prijs van 100 bath per dag konden we ons karton daar achterlaten.
20 Dagen was dus goed voor 2000 bath, voor menige Thai een half maandsalaris, en zodoende werd er wat gelachen toen ik akkoord ging met de prijs, en de dozen daar achter liet.
Wilma stond ‘geduldig’ onder te wachten, en na weinig onderhandelen hadden we een taxibusje gevonden die ons voor 70 Euro naar het 280 km verderop gelegen Cha-am zou brengen.
De fietsen op het dak, en binnen dikke 3 uren waren wij bij het al vertrouwde Anantachai guesthouse gearriveerd.
We konden gelukkig de mooie kamer op de 2de verdieping (ja Leo, 203 was nog vrij…) krijgen met zicht over de zee.
Na een heerlijke kop soep en enkele uren slapen waren we weer een beetje bij onze positieve.
Soep is geen voorgerecht maar een complete maaltijdsoep.
Een simkaart voor 200 bath en nog wat beltegoed erbij en wij waren weer voor het thuisfront bereikbaar.
Na een rustdag, en wat verkennen van de omgeving, zouden we morgen beginnen aan onze eerste fietstrip naar het zuiden; ff afwachten waar we terecht komen…
We zaten al ‘s morgens rond 7 uur op onze fietsen om via Hua Hin verder naar het zuiden te reizen.
Na Hua Hin waren de hotels dun gezaaid, zodat we aan de kust moesten zoeken naar een pension of guesthouse.
Na ongeveer 75 km kwamen we in een plaatsje aan de kust, Pak Nam Pran, waar we een heel mooie spiksplinternieuw huisje konden krijgen, echter niet direct aan zee.
Ondanks dat de zon achter de heiige hemel was verdwenen, was het zeer heet, onze fietsthermometers gaven 34 graden aan.
Dus nog even verder gezocht, waarna we een resort met de naam Beauty Beach resort vonden.
Een huisje direct aan de zee, en ze hadden ook nog een restaurant erbij; dus de keus was gemaakt!
Na een heerlijke douche ff uitrusten in de ligstoelen op het eigen terras.
Na iets te hebben gegeten zijn we gaan slapen, waarbij we het idee hadden dat de matrassen met beton gevuld waren.
De wekker zetten was dus overbodig, waardoor we al vroeg uit de beton waren om een tocht van 100 km te gaan maken naar Pratuap Khiri Khan.
Onderweg hebben we vele keren gestopt zodat we pas om 14:00 uur in Khiri Khan aankwamen. ( een compliment voor mijn vrouwtje die als een ware van Moortsel op de fiets zat!)
Gebakken bananen, watermeloen, soep en gebakken oliebollen waren daarbij ons krachtvoedsel.
Pratuab Khiri Khan lijkt qua kust op Krabi, bekend van de Bondfilm; “the man with the golden gun”, waarop men de spitse bergen in zee als decor gebruikt.
Mijn PDA met de daarop geïnstalleerde Thaise routeplanner heeft ons trouwe dienst bewezen, zodat we exact voor de deur van het enige Hotel in Khiri Khan arriveerden.
Het was een groot hotel, en voor 16 euro hadden we een kamer met zeezicht.
Na een heerlijke peppersteak met Franse frietjes, en een bananensplit zijn we naar bed gegaan waar een zachte matras op ons wachtte.
Omdat we nog niet veel van de stad hadden gezien, hadden we besloten om hier nog een nacht langer te blijven, om zodoende de stad te kunnen bezichtigen en de tempel op de berg in de verte te kunnen bezoeken.
Zondagmorgen was het al snikheet en dan te bedenken dat de weg naar de tempel over vele trappen zou gaan.
Onderaan de tempel verkocht men bananen om aan de apen te voeren.
De tassen hadden we op aanraden van de receptie achter moeten laten, omdat die al gauw eigendom van de apen zouden worden.
Met een stok in de hand zijn we de trappen beklommen, waarbij we boven konden genieten van een geweldig uitzicht over de stad.
Na deze vermoeiende wandeling was het juiste moment voor een lekkere Thaise massage in het hotel.
En daarna nog naar de stad om na een kopje soep in een internetcafé de site te bewerken.
Het internet in het hotel was daar veel te langzaam voor.
Na een Amerikaans ontbijt in de ochtend, zijn we vertrokken naar Bang Saphan.
Het was weer iets bewolkt en zodoende heerlijk om te fietsen.
De weg naar Bang Saphan en het Coral hotel, waar we daar naar op zoek gingen, was een echte zoektocht.
Nergens konden we ook maar een richtingbord vinden, en de Thais wezen ons alle kanten op.
Een vriendelijke Thaise op een brommer heeft voor ons gereden om ons op de kustweg te loodsen, echter hier was zoveel wind dat we als het ware gezandstraald werden.
Na 90 km fietsen vonden wij dan toch het hotel.
Het was net zo mooi zoals op de foto’s op internet te zien was.
Op mijn vraag waarom niet meer borden de weg naar het hotel aangaven, kreeg ik te horen, dat de Thaise bevolking niet blij waren met dit hotel met een Franse eigenaar, en zodoende de meeste borden geen lang leven beschoren zouden zijn.
We hadden geluk dat nog een kamer vrij was, want het was geheel volgeboekt (met Fransen natuurlijk)
De hotelkeuken was van Franse kwaliteit zodat onze pepersteaks smolten op de tong.
Ook het ontbijt was super, alleen konden we hierdoor pas om 8:00 uur vertrekken, wat toch al laat was voor een fietstrip, maar ik had op de kaart gekeken dat we slechts een trip van 50 a 60 km zouden krijgen.
Jammer maar helaas zouden dat er 95 worden, door een brandende zon, want er was geen wolkje aan de hemel.
En wat heeft Wilma moeten afzien.
Na zoveel fietsen moesten we natuurlijk onderweg even een hapje gaan eten langs de weg.
Na 14:00 uur kwamen we bij ons reisdoel aan, een badplaats 15 km voor Chumphon.
Een hotelletje was snel gevonden (we waren ook te moe, nat van zweet en stof om nog lang te zoeken).
Pathiu heette de kustplaats, waar we een mooi hotel direct aan de kust (Thung Wulaen beach) kregen met uitzicht over de zee. Het Baantalay Thungwualaen hotel.
Ik weet niet of wij geheel buiten het seizoen aankwamen, maar er was niemand anders in het hotel te bekennen.
Nadat we onze fietsen in een leegstaande kamer mochten zetten, stonden hier nog twee andere nederlandse fietsen.
Bij navraag bleken dit mensen te zijn die ook in het hotel zaten, echter momenteel naar Ko Tao waren gereist.
Overnachting met ontbijt voor 800 baht, en alles zag er keurig uit.
Na een lange tocht, zijn we uiteindelijk verder naar het zuiden, terecht gekomen in Thung Tako.
Wederom een bijna uitgestorven kustplaats, waar mijn routeplanner ons een hotelletje aanwees.
We kwamen echter diverse keren langs een bord met opschrift ‘ hotel Tusita’, volgens opschrift het beste hotel/resort van de gehele provincie.
Hier zijn we dus eerst een kijkje gaan nemen.
Het was inderdaad een paradijs; en daar was de prijs ook naar; 5000 baht (100 euro) voor de goedkoopste kamer.
Aangezien de eigenaar al gauw doorhad dat we daarop niet gekleed waren, bood hij ons een alternatieve lokatie in het hotel ernaast aan voor 800 baht, wat we gezien de ruime en brandschone kamer gelijk genomen hebben.
Na wat te hebben gegeten zijn we weer terug gegaan naar onze kamer waar we zagen dat we flink bezoek hadden gekregen.
Het bed krioelde van de kleine mieren, en men zag een ware optocht van deze misselijke beesten via de ramen als een processie door de gehele kamer.
Nadat we onze antimuggenspray misbruikt hadden als DDT en zowat alle mieren stuk voor stuk naar de eeuwige jachtvelden hadden geholpen konden we beginnen met het elimineren van de vele muggen in de kamer.
Mijn benen zagen er langzaam weer uit als een slagveld, en Wilma begon ook al menige rode bult te krijgen. (zelf schuld dikke…)
Het ontbijt kregen we geserveerd vanuit het luxe hotel.
Ik had de kleine lettertjes niet goed gelezen, want het ontbijt bleek later duurder dan de kamer…
De volgende trip zou maar een afstand van ongeveer 25 km worden naar lang Suan.
Echter het hotel hier was niet veel bijzonders (van de buitenkant) waarna we besloten nog 25 km verder naar de volgende plaatst te fietsen. Het was wel al tegen de middag, maarja 25 km zou nog wel lukken.
Het zijn er echter in totaal 105 geworden voordat we een ‘Resort’ vonden in de stad Chaiya.
Het resort zoals de lokale bevolking het noemde had nog niet eens warm water, echter wat wil je voor 400 baht.
Hier was wel de Thaise sfeer 100% te zien en te ruiken.
Na een flinke babbel met een Duitser die ook in het hotel verbleef; ene Sep, zijn we vroeg in de ochtend vertrokken naar Surathani; en hadden alweer 75 km op het klokje staan.
Onderweg kwamen we nog het bord Monkey training center tegen, waar we een demonstratie kregen hoe apen geleerd krijgen om kokosnoten uit de boom te ‘draaien’.
Van Sep wisten we dat het treinstation op 10 km afstand voor Surathani lag, dus zijn we hier eerst onze treinkaartjes gaan halen voor de nachttrein naar Nakhon Pathom die ons overmorgen zouden gaan nemen.
In Sura Thani wachtte ons een super hotel; Het Diamond Plaza Hotel, 20 verdiepingen hoog en een uitmuntende service voor een habbekrats.
Men was weer in de grote stad, en dit was goed te merken aan de luxe en de drukte.
Een douche en een ligbad en zelf een zwembad op de 3de verdieping.
Na goed te hebben geslapen hebben we de stad doorkruist om uiteindelijk een uurtje kennis te maken met de Thaise regen.
Echter van tevoren de was ophalen, die we hadden afgegeven aan de wasserette vlak voor het hotel.
Gezien de voorspellingen van 1 dag regen in de maand januari, waren we blij dat we de regen al achter ons hadden, en zijn we na wat langs de vele marktkramen te hebben gelopen richting treinstation gegaan omdat we daar de nachttrein naar Nakhon Pathom zouden nemen.
De fietsen waren al met de trein richting Nakhon Pathom (deze hadden we inclusief de baggage op het station laten staan toen we s’morgens de treinkaartjes gekocht hadden).
Toch een raar idee, dat we nu geen fietsen meer bij ons hadden.
Om 20:50 hebben we de 1ste klas nachttrein genomen en hadden zodoende een eigen slaapcoupe met airco en wasgelegenheid.
Een paar bath aan de ‘conducteur’ en we werden ook voorzien van cola en koffie.
Om 6:30 arriveerden we in Nakhon Pathom, en de fietsen stonden al voor ons gereed…
In de stad zijn we snel een hotel gaan zoeken; dat was niet eenvoudig omdat de meeste hotels hun mooiste tijd al hadden gehad.
Het Whale hotel (een enorm groot hotel met alleen Thais bezoekers) bleek de beste keus en het was toch maar voor een nacht.
Na vroeg te zijn opgestaan, hebben we 75 km gefiets naar Kanchanaburi, waar we volgens planning in het River Kwai Hotel wilden overnachten; echter helaas helemaal volgeboekt.
Een alternatief was het RS hotel, 5 km buiten de stad; en dat voor de helft van de prijs van het River Kwai.
Na een douche en verkoeling in het zwembad hebben we de rest van de dag vanwege de goede live muziek doorgebracht op het terras van het River Kwai Hotel.
Na diverse keren navraag te hebben gedaan aan diverse Thais hoe ver de Tiger Temple was, met antwoorden tussen de 40 en 60 km, hebben we toch maar de gok gewaagt om erheen te fietsen.
Aangezien de tijgers pas na 13:00 uur vrij rond lopen, moesten we laat op de dag vertrekken.
Om 10:30 zijn we naar de Tijger Temple gefietst, en kwamen er even voor 13:00 uur met 32 km op de teller aan.
Nogmaals kregen we bevestigd dat je een Thai nooit naar een weg of afstand moet vragen; je krijgt altijd antwoord, doch slechts zelden het juiste.
Nadat we de tijgers in levende lijve gezien hadden, en wat foto’s gemaakt hadden, zijn we weer naar Kanchanaburi terug gekeerd.
Voor 1000 baht mocht men een speciale fotosessie maken met de tijgers, maar dat hebben we toch maar gelaten…
Na een heerlijke salade in het hotel, zijn we naar bed gegaan, omdat de volgende dag weer een vermoeiende fietstrip zou volgen.
Na heel, heel lang overleg, hebben we voor eindbestemming Ayutthaya gekozen, met tussenstop in U Thong (Het Siam Hotel, bekend van de vorige fietsvakantie)
De reis naar U Thong was ondanks de afstand van 75 km erg vermoeiend, onze temperatuuraanwijzingen op de kilometertellers hadden de 40 graden grens allang overschreden, zodat het beslist rond de 35 graden in de schaduw was.
Langs de weg stond overal een belangrijk landbouwproduct voor de Kanchanaburistreek namelijk suikerriet.
In U Thong aangekomen rond de 13:00 uur, en gelijk een douche waarna de stad verkennen en het reisverslag met tekst aanvullen.
Vroeg in de ochtend, namelijk om 6:30 zijn we al vanuit U Thong vertrokken naar het 95 km verderop gelegen Ayutthaya.
Dit was niet alleen de laatste fietstrip, maar ook de zwaarste.
Niet de alleen de afstand van 95 km, maar een flinke wind tegen, en een brandende zon, zonder enig boompje dat ons schaduw bood, heeft ervoor gezorgd, dat we vele keren moesten stoppen om onze kelen nat te maken en om de vele zweetdruppels weer te compenseren.
Verbrand en uitgeput kwamen we in het Riverside hotel in Ayutthaya aan.
De heerlijke douche en een ruime hotelkamer op de 7de verdieping met een prachtig uitzicht over de stad deed al gauw de vermoeidheid vergeten.
Zeker toen het donker werd, gaven de vele lichtjes een sfeervol tafereel over de stad en de rivier die de stad volledig omsluit.
Toen we weer iets op adem waren gekomen, zijn we gaan kijken naar de overnachtingsplaatsen van mijn vorige fietsvakantie met Leo, echter aan de massage door Suphaborn zijn we niet meer aan toe gekomen.
De spierpijn en verbranding van de zon, heeft hier roet in het eten gegooid.
Vanuit Ayutthaya zijn we de volgende dag met de trein naar Bangkok gereist.
Ik moest 60 Baht betalen voor onze tickets, en de fietsen gingen voor 160 baht mee.
Later bleek dat ik 3de klas gekozen had, zodat we ons met al onze bagage door wel 10 treincoupe moesten slepen, waarbij (ik althans) zeikenat van zweet in een van de laatste wagons met het opschrift 3de klas aankwamen.
In Bangkok moesten we kijken dat we met onze fietsen in het geplande Menam Hotel zouden vervoerd worden.
Geen auto’s bleken hiervoor geschikt.
Een tuk-tuk chauffeur zei dat hij ons naar het Menam zou brengen, en dat de fietsen achterop konden.
En jawel, met wat touwen en wat geknutsel zaten de fietsen achterop en ging het naar het Menam.
Daar aangekomen, werden de fietsen gelijk door de bediening van het hotel (met witte handschoenen) van de tuktuk gehaald en kon ik onze kamer boeken; echter…. alles vol…
Toen maar weer op de fiets gekropen en op zoek naar een hotel gegaan.
2 km verderop werd onze zoektocht beloond met een prachtig hotel, namelijk het Tongtara hotel; en dan ook nog bijna 3x zo goedkoop.
Een super grote kamer met een bijna net zo grote badkamer, zou ons laatste hotelverblijf zijn.
Ook het uitzicht vanuit de 15de etage was geweldig en gaf een idee hoe groot Bangkok is.
De 2 dagen in Bangkok hebben we gevuld met winkelen, shoppen, en langs de vele honderden kraampjes met eten lopen (en niet alleen erlangs).
Tevens zijn we (op het laatste moment) nog op zoek gegaan naar een wokbrander; met succes.
De terugreis naar het vliegveld was niet zo eenvoudig te regelen.
Met de tuktuk, zou wel kunnen, maar liever met een grote wagen of pickup.
Na wat zoekwerk en gebarentaal, vonden we iemand die ons voor 800 baht zou komen ophalen.
De volgende ochtend waren we al vroeg uit de veren.
Na het welbekende ontbijt stonden we al om 8:15 voor het hotel gereed in afwachting op de pickup die ons naar het vliegveld zou brengen.
Exact op tijd stopte het busje met een lachende Thai voor het hotel en werden de fietsen inclusief tassen en de gekochte wokbrander in het busje geladen.
Het was flink bewolkt, dus een goed moment om te vertrekken.
We zaten nog niet in de auto, of het begon al te druppelen.
Al rijdende door het drukke verkeer in Bangkok, begon het steeds harder te regenen, waardoor we zelfs moesten stoppen om de regenzeilen welke nog opgerold waren, af te laten, zodat wij en onze spullen niet nat werden.
De fietsen konden de regen wel gebruiken, want deze waren van de bijna 1000 km fietsen flink onder het stof komen te zitten.
Toen we na 1 uur rijden op het vliegveld aankwamen, was de lucht alweer flink opgeklaard, en hebben we onze fietsen en bagage even geparkeerd op een open plaats op het vliegveld.
Toen ik de fietsdozen ging ophalen, bleken deze nergens te vinden. Ik was echter zo stom, om vooraf te tekenen en te betalen, dus werd het even spannend, hoe we onze fietsen zouden verpakken.
Na wat discussies bleken de dozen in een ander depot te liggen, en moesten we nog een half uurtje geduld hebben, en zouden deze worden opgehaald.
Dan maar ondertussen de fietsen demonteren, zodat we deze gelijk in de dozen konden pakken.
De dozen waren binnen de afgesproken tijd aanwezig, en zodoende konden we ons inchecken, en zaten we zonder enig oponthoud even later al in het vliegtuig, dat een einde aan deze onvergetelijke vakantie zou maken.
Thailand een heerlijk (fiets-) vakantieland, een avontuurlijke vakantie, die beslist voor herhaling vatbaar is…
Onze reisafstanden:
Cha-am – 65km – Beauty Beach resort
Beauty Beach resort – 100km – Pratuap Khiri Kahn
Pratuap Khiri Kahn – 90km – Bang Saphan
Bang Saphan – 95km Pathiu
Pathiu – 95km – Thung Tako
Thung Tako – 105km – Chaiya
Chaiya – 75km – Surathani
(Totaal 625 km)
Surathani – 10 km – station (met nachttrein naar Nakhom Pathom)
Nakhom Pathom – 75 km – Kanchanaburi
Kanchanaburi – 65 km Tiger Temple vv
Kanchanaburi – 75 km U Thong
U Thong – 95km – Ayuttaya
en een paar km door Bangkok.
(Totaal 945 km)